Διαβάστε Περισσότερα......
(με κλικ στον τίτλο της ανάρτησης)
1η Πρόταση του συναδέλφου κ. Γεωργίου Κουκουβιτάκη
Τα τελευταία χρόνια η εκπαίδευση ενηλίκων στην Ελλάδα, χαρακτηρίστηκε από μια γραφειοκρατική ανάπτυξη δομών, λειτουργιών και υπηρεσιών στο πλαίσιο διαχείρισης ενός φαύλου πελατειακού συστήματος.
Χωρίς συνθήκες διαλόγου, που αποτελεί συστατικό στοιχείο κάθε αξιόπιστου συστήματος εκπαίδευσης ενηλίκων, δεν εντάχθηκε στις οικονομικές συνθήκες και τις κοινωνικές ανάγκες αλλά υπηρέτησε ως αυτοσκοπός μια αυταρχική αντίληψη, άκριτης μεγέθυνσης, αριθμολαγνείας και θεοποίησης της ποσότητας.
Τους τελευταίους μήνες βιώνεται η αναμενόμενη κατάρρευση του συστήματος και προβάλλει ευδιάκριτα, η σημαντική καθυστέρηση της χώρας μας, στους δείκτες επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, συγκριτικά με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Μετά την πολιτική αλλαγή της 4ης Οκτωβρίου, οι ενέργειες της νέας κυβέρνησης και πιο συγκεκριμένα:
· Η προσθήκη «Δια βίου Μάθηση» στον τίτλο του Υπουργείου Παιδείας
· Η συγκέντρωση σε ενιαίο κέντρο συντονισμού και αποφάσεων, των κατακερματισμένων υπηρεσιών και φορέων που αφορούν στην εκπαίδευση ενηλίκων
· Η προτεραιότητα για διαβούλευση και η επιλογή άμεσων νομοθετικών ρυθμίσεων για τη νέα πολιτική της Δια Βίου μάθησης
· Η ανασυγκρότηση της Γενικής Γραμματείας Δια Βίου Μάθησης
Είναι ενθαρρυντικές προθέσεις και δημιουργούν βάσιμες ελπίδες και προϋποθέσεις για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου και φερέγγυου συστήματος, Δια Βίου Μάθησης.
Οι εμπειρίες και οι επιδόσεις άλλων χωρών στον τομέα της Δια Βίου Μάθησης πρέπει να αποτελέσουν χρήσιμο βοήθημα, όχι χρήσιμο αντίγραφο. Και πάντως πρέπει να αποφευχθεί ο κίνδυνος πρόσδεσης, της Δια Βίου Μάθησης σε ένα, άνευ όρων αγώνα δρόμου, εναρμόνισης με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μονόπλευρης εκμάθησης δεξιοτήτων, επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, αναζήτησης επαγγελματικών προσόντων και επαγγελματικών δικαιωμάτων.
Βεβαίως και να καλύψουμε τη διαφορά με τις άλλες χώρες. Πολύ περισσότερο μέσω της Δια Βίου Μάθησης να ενισχυθούν οι νέες πολιτικές για τους μετανάστες, το περιβάλλον, τις καινοτόμες δράσεις, να στηριχθούν οι αναπτυξιακές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες των τοπικών κοινωνιών.
Η Δια Βίου Μάθηση, όμως πρέπει να παραμείνει μαχόμενη στις οικουμενικές επάλξεις των πανανθρώπινων αξιών, να υπηρετεί την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των εκπαιδευομένων, την απελευθέρωσή των πολιτών και της κοινωνίας.
Όλα αυτά δηλαδή που εμπεριέχονται στις πρωτοποριακές εμπνεύσεις και κινήσεις που οδήγησαν στο θεσμό της Λαϊκής Επιμόρφωσης και στη δημιουργία της Γενικής Γραμματείας Λαϊκής επιμόρφωσης, μετέπειτα ΓΓ Εκπαίδευσης Ενηλίκων και σημερινής ΓΓ Δια Βίου Μάθησης.
Σήμερα, με αυτούς τους στόχους και υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, δεν περισσεύει κανείς. Δεν χωράνε κανενός είδους διαχωρισμοί. Τώρα, είναι η ώρα να γίνουν οι επιλογές που θα υπηρετούν και θα εντάσσονται στην παραπάνω στρατηγική. Με ηθικές και διαφανείς διαδικασίες η ανασυγκρότηση της Γενικής Γραμματείας, πρέπει να αξιοποιήσει το σύνολο των υπαρκτών διαθέσιμων δυνάμεων όλων των υπηρεσιών. Να μην παραδοθεί στις αγκυλώσεις των διατάξεων προϋπαρχόντων πολυδαιδάλων γραφειοκρατικών μηχανισμών, νομικίστικων ρυθμίσεων και εγκυκλίων που υπηρετούν άλλους σκοπούς και όχι τη νέα αντίληψη για τη Διά Βίου Μάθηση.
Απλώνουμε συναδελφικά το χέρι σε κάθε συνάδελφο όπου κι αν υπηρετεί , από όπου και αν προέρχεται για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, για να επιταχύνουμε τις εξελίξεις, να δώσουμε νικηφόρα τις μάχες που θα ακολουθήσουν.
Ζητάμε να αξιοποιηθεί το σύνολο των υπαλλήλων της κεντρικής υπηρεσίας που συνειδητά απαξιώθηκε και λοιδορήθηκε από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία.
Σε μια υπηρεσία με τα χαρακτηριστικά που περιγράφηκε, η εργασία δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να αποτελεί μέσο πελατειακής λογικής και εκβιαστικών διλλημάτων.
Θέλουμε
· Να ξεκινήσει από μηδενική βάση το νέο οργανωτικό πλαίσιο της Διά Βίου Μάθησης, ιδιαίτερα σήμερα που είναι στην ημερήσια διάταξη το σχέδιο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ.
· Να αξιοποιηθεί το προσωπικό των ΝΕΛΕ, εργαζόμενοι με κοινωνικές ευαισθησίες και πρωτοποριακές αντιλήψεις, που απαξιώθηκε και αναγκάστηκε σε μετατάξεις, στο παρελθόν.
· Με αξιόπιστες και διαφανείς διαδικασίες αξιολόγησης να ανανεωθούν συμβάσεις εργαζομένων ΙΔΕΚΕ-ΚΕΕ με τέσσερα πέντε και έξι χρόνια πλούσιας εργασιακής εμπειρίας.
Να ξεκινήσουν άμεσα, χωρίς άσκοπες καθυστερήσεις, οι σχετικές νόμιμες διαδικασίες. Άλλωστε δεν υπάρχουν πια άλλοθι αναμονής.
Το από 9-2-2010 σχετικό έγγραφο του νέου Υφυπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Γιώργου Ντόλιου, προς τη Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης, παρέχει πλήρη κάλυψη για έγκριση σύναψης σχετικών συμβάσεων.
Ως εργαζόμενοι, για λόγους πρώτιστα συναδελφικής αλληλεγγύης αρνούμαστε την κατηγοριοποίηση σε πράσινους, μπλε και κόκκινους εργαζόμενους .
Αλλά και ως πολίτες που ενδιαφέρονται για την εκπλήρωση των στόχων (διπλασιασμός εκπαιδευομένων σε μια τριετία – από 2,9% σε 5%), θέλουμε μαζί μας κάθε εργαζόμενο που άμεσα μπορεί να συνεισφέρει.
Γιατί στις σημερινές συνθήκες δημοσιονομικής πίεσης θα είναι σοβαρό λάθος η απώλεια κοινοτικών χρηματοδοτήσεων και η κατασπατάληση επιπλέον πόρων για αποτελέσματα που μπορούν να παραχθούν χωρίς οικονομικό κόστος με τις διαθέσιμες δυνάμεις, και χωρίς να καταφύγουμε στις δυνάμεις της αγοράς, σε κατ’ ευφημισμό μη κερδοσκοπικές εταιρείες για να αναπληρωθούν … οι αντικειμενικές αδυναμίες του Δημόσιου Τομέα, δηλαδή η έλλειψη προσωπικού μας.
2η Πρόταση του συναδέλφου κ. Θανάση Σταματούκου - Μολυβιάτη
Η γενική συνέλευση του συλλόγου των μονίμων υπαλλήλων της Γ.Γ.Δ.Β.Μ., με αφορμή το προς δημόσια διαβούλευση κείμενο του Υπουργείου μας «προς μια νέα πολιτική της δια βίου μάθησης στην Ελλάδα», εκφράζει την βούληση και την προσδοκία της για μια ουσιαστική ανασυγκρότηση και αναβάθμιση του κρατικού θεσμικού πλαισίου, μέσα από το οποίο θα ασκηθεί το έργο της δια βίου μάθησης στη χώρα μας. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να τονιστεί, ότι η ενδεχόμενη συμβολή των μονίμων υπαλλήλων της Γ.Γ.Δ.Β.Μ. στον συγκεκριμένο διάλογο, μπορεί να είναι πολύτιμη. Ακόμη πιο πολύτιμη βέβαια θα είναι σε κάθε περίπτωση η προσφορά τους στον συγκεκριμένο σχεδιασμό, στην υλοποίηση των αντίστοιχων έργων και δράσεων και στον διαρκή έλεγχό τους. Η παραπάνω βεβαιότητα προκύπτει λόγω της δεδομένης εμπειρίας του υπηρεσιακού δυναμικού μας σε θέματα διοίκησης, σχεδιασμού, υλοποίησης και ελέγχου έργων και δράσεων στο πεδίο της δια βίου μάθησης, αλλά και λόγω του έντονου θετικού συναισθηματικού φορτίου που έχει παραχθεί στον χώρο μας από την ταύτιση των εργαζόμενων στην Γ.Γ.Δ.Β.Μ. με το όραμα μιας συνεχούς και ολοκληρωμένης διαδικασίας εκπαίδευσης και κατάρτισης ενηλίκων, η οποία θα προσφέρεται με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, συμβάλλοντας ουσιαστικά σε ένα καλύτερο μέλλον για τον λαό και τη χώρα μας. Αυτό το συναισθηματικό φορτίο , το οποίο κοινωνούσαν συνεχώς οι «παλιοί» εργαζόμενοι στους νεότερους, δημιουργήθηκε μέσα σε μία μακρά περίοδο μόχθου και αγώνων (όχι πάντα επιτυχημένων), για την θεμελίωση και την ανάπτυξη εντελώς νέων και πρωτόγνωρων για τη χώρα μας δομών και μορφών της δια βίου μάθησης, ήδη από τα πρώτα δύσκολα βήματα της λαϊκής επιμόρφωσης.
Με την ευκαιρία των επερχόμενων αλλαγών στη δια βίου μάθηση, για λόγους πολιτικής αποτίμησης και ηθικής τάξης, η Γ.Σ. του συλλόγου των εργαζόμενων στην Γ.Γ.Δ.Β.Μ. οφείλει να τοποθετηθεί σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη διοικητική περίοδο: Δυστυχώς κατά την περίοδο της προηγούμενης διακυβέρνησης της χώρας, βιώσαμε σαν εργαζόμενοι μία σοβαρότατη υποβάθμιση της οργάνωσης και της ποιότητας του παραγόμενου έργου στην Γ.Γ.Δ.Β.Μ. Οι κυριότεροι λόγοι ήσαν η παντελής απουσία στρατηγικής για το συνολικό πλαίσιο της δια βίου μάθησης στη χώρα, η απαξίωση και απομόνωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του μόνιμου προσωπικού -ακόμα και από επί μέρους προγράμματα ή αποσπασματικές εργασίες που αφορούσαν σε εκπαίδευση και κατάρτιση-, η παράλληλη χρησιμοποίηση παντελώς ανεκπαίδευτων -σε σχέση με τα ειδικά αντικείμενα της υπηρεσίας- συμβασιούχων και αποσπασμένων από άλλες υπηρεσίες υπαλλήλων, και τελικά η αυταρχική διοίκηση, η οποία συνοδευόταν από πληθώρα διοικητικών αυθαιρεσιών. Κανένας μόνιμος υπάλληλος της Γ.Γ.Δ.Β.Μ. δεν συναίνεσε ηθελημένα σε αυτήν την υποβάθμιση της υπηρεσίας. Αντίθετα υπήρξαν πολλές και πολλοί που σε αρκετές περιπτώσεις διαχώρισαν τη θέση τους και διαφώνησαν ανοικτά. Υπάρχει όμως δυστυχώς μια θλιβερή εξαίρεση: Αυτή της διαγραμμένης στο παρελθόν από τη Γενική Συνέλευση του συλλόγου των εργαζομένων μόνιμης υπαλλήλου και διευθύντριας διοικητικού κατά τη «σκοτεινή» αυτή περίοδο της υπηρεσίας μας, η οποία δεν συνέργησε απλά ως εκ της θέσης της με αυτήν την άθλια κατάσταση, αλλά υπήρξε ο απόλυτα ταυτισμένος, ενεργητικότατος πραγματικός και συμβολικός κρίκος στην άσκηση αυτής της πολιτικής από την προηγούμενη ηγεσία της Γ.Γ.Δ.Β.Μ.
Η Γ.Σ. του συλλόγου των μονίμων υπαλλήλων της Γ.Γ.Δ.Β.Μ., προσβλέπει σε μια νέα περίοδο αναβάθμισης των υπηρεσιών της δια βίου μάθησης, την οποία έχει άμεση ανάγκη η χώρα μας, μέσα σε ένα νέο κλίμα συνεργατικότητας, δημιουργικότητας και αποφασιστικών ποιοτικών αλλαγών, έργων και δράσεων. Με αυτό το πνεύμα, η Γ.Σ. ζητά από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου μας, την μόνιμη και ουσιαστική συμμετοχή εκπροσώπων μας στον διάλογο για τη νέα πολιτική της δια βίου μάθησης στη χώρα. Μια τέτοιου τύπου συμμετοχή, θα εξυπηρετήσει εκτός των άλλων που ήδη αναφέρθηκαν, και την ανάγκη του συλλόγου μας για μόνιμη και έγκυρη ενημέρωση σε σχέση με τις εξελίξεις στην υπηρεσία μας.
Οι παραπάνω προτάσεις ψηφίστηκαν με τις τροποποιήσεις που ακολουθούν προκειμένου να αναρτηθούν στην ιστοσελίδα www.opengov.gr στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης για τη δια βίου μάθηση.
Στη 2η Πρόταση αφαιρέθηκε η παράγραφος:
"Υπάρχει όμως δυστυχώς μια θλιβερή εξαίρεση: Αυτή της διαγραμμένης στο παρελθόν από τη Γενική Συνέλευση του συλλόγου των εργαζομένων μόνιμης υπαλλήλου και διευθύντριας διοικητικού κατά τη «σκοτεινή» αυτή περίοδο της υπηρεσίας μας, η οποία δεν συνέργησε απλά ως εκ της θέσης της με αυτήν την άθλια κατάσταση, αλλά υπήρξε ο απόλυτα ταυτισμένος, ενεργητικότατος πραγματικός και συμβολικός κρίκος στην άσκηση αυτής της πολιτικής από την προηγούμενη ηγεσία της Γ.Γ.Δ.Β.Μ."
35 σχόλια:
Εγώ παιδιά –όχι για να το παινευτώ, δεν ταιριάζει άλλωστε και στον χαρακτήρα μου, είμαι χρόνια στο κίνημα. Τις γενικές συνελεύσεις τις έχω φάει με το κουτάλι. Χρόνια τώρα, πολλά χρόνια. Τις ξέρω καλά. Για παράδειγμα αμέσως καταλαβαίνω ποιες και πότε είναι στημένες.
Ας πούμε ότι θέλουμε να περάσουμε ένα ψήφισμα. Δεν είμαστε όμως σίγουροι ότι θα το ψηφίσει η γενική συνέλευση.
Πότε θα το περάσουμε ε; όταν είναι όλοι ή στο τέλος που οι μισοί θα έχουν φύγει;
Θα το ξέρουν όλοι ή μόνο οι κολλητοί μας;
Θα βγούμε επιθετικά ή αμυντικά;
(Δεν εξετάζουμε αν το δημοκρατικό είναι και ηθικό; Βεβαίως και το εξετάζουμε και βεβαίως είναι ηθικές οι μεθοδεύσεις αφού εμείς κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια όπως άλλωστε θα αποδειχτεί περίτρανα παρακάτω)
Τις ξέρω καλά τις συνελεύσεις, αφού καμιά φορά τις φωνάζω με το μικρό τους όνομα. Για παράδειγμα την χθεσινή την φωνάζω Γιώργομου –μία λέξη.
Λοιπόν για την χθεσινή Γιώργομου φτιάχνουμε ένα ψήφισμα που στη αρχή βρίζουμε τη παλιά πολιτική ηγεσία. Αυτό είναι πολύ πιασάρικο γιατί:
α. θα τσιμπήσουν και αυτοί που είναι με την τωρινή πολιτική ηγεσία.
β. θα τσιμπήσουν και αυτοί που θέλουν να γλύψουν την τωρινή πολιτική ηγεσία.
β. θα το ψηφίσουν για να εξιλεωθούν (και για ξεκάρφωμα) και αυτοί που ήταν με την παλιά ηγεσία αλλά μετάνιωσαν τώρα και θέλουν να είναι και με την νέα (προσοχή σημείο κλειδί, όλοι αυτοί πρέπει να παραμείνουν μέχρι το τέλος της Γιώργομου) (οι άλλοι ας φύγουν σσσσσσσσσσς τσαμουδιά)
Μετά μιλάμε για αρχές, μετά για Αρχές, ΑΡχες, ΑΡΧες, ΑΡΧΕς και τέλος σωστά το μαντέψατε για ΑΡΧΕΣ.
Μετά για αρχές και ήθος πολύ πολύ πολύ ΗΘΟΣ:
«……..δεν περισσεύει κανείς. Δεν χωράνε κανενός είδους διαχωρισμοί. Τώρα, είναι η ώρα να γίνουν οι επιλογές που θα υπηρετούν και θα εντάσσονται στην παραπάνω στρατηγική. Με ηθικές και διαφανείς διαδικασίες η ανασυγκρότηση της Γενικής Γραμματείας, πρέπει να αξιοποιήσει το σύνολο των υπαρκτών διαθέσιμων δυνάμεων όλων των υπηρεσιών……»
«Με αξιόπιστες και διαφανείς διαδικασίες αξιολόγησης να ανανεωθούν συμβάσεις εργαζομένων ΙΔΕΚΕ-ΚΕΕ με τέσσερα πέντε και έξι χρόνια πλούσιας εργασιακής εμπειρίας.
Να ξεκινήσουν άμεσα, χωρίς άσκοπες καθυστερήσεις, οι σχετικές νόμιμες διαδικασίες. Άλλωστε δεν υπάρχουν πια άλλοθι αναμονής.Το από 9-2-2010 σχετικό έγγραφο του νέου Υφυπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Γιώργου Ντόλιου, προς τη Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης, παρέχει πλήρη κάλυψη για έγκριση σύναψης σχετικών συμβάσεων.»
Τώρα το πώς με τις ηθικές και αξιόπιστες και διαφανείς διαδικασίες θα δικαιωθούν τα αδικαιολόγητα και εκ προοιμίου θα ανανεωθούν οι συμβάσεις (ή μήπως θα ξαναπροσληφθούν ή μονιμοποιηθούν) ακριβώς των ιδίων προσώπων - παραμένοντας οι διαδικασίες ηθικές και διαφανείς- δεν θα προλάβει να το εξετάσει η Γιώργομου αλλά και να το εξετάσει, πόσοι θα έχουν μείνει εμείς και ημείς, θα είμεθα εεεεε καλό εεεεεε όχι υμείς εεεε; το πιάσατε;
(εδώ έχω ένα σοβαρό πρόβλημα με την ηθική των διαδικασιών, δηλαδή αν οι διαδικασίες έχουν συνείδηση, αν πιστεύουν στο θεό, αν πήγαιναν μικρές στο κατηχητικό αλλά ας μην αλλάζουμε θέμα…)
Μετά μιλάμε για εργαζόμενους για συναδελφικότητα και για αλληλεγγύη. Είναι πολύ πιασάρικη η αλληλεγγύη. Ο άλλος στη Πολωνία μέχρι και πρωθυπουργός έγινε. (συνεχίζεται)
Για παράδειγμα:
«Απλώνουμε συναδελφικά το χέρι σε κάθε συνάδελφο όπου κι αν υπηρετεί, από όπου και αν προέρχεται για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, για να επιταχύνουμε τις εξελίξεις, να δώσουμε νικηφόρα τις μάχες που θα ακολουθήσουν…»
Το πιάσατε; Διότι κοιτάξτε δεν έχει μόνο αλληλεγγύη αλλά ενότητα και προοπτική. Μεγάλο πράγμα η ενότητα, «από όπου και αν προέρχεται» μας κάνει όλους ίδιους: κλέφτες, τίμιους, αλήτες, ίδιους όλους. Μεγάλο πράγμα και η προοπτική. Είναι πολύ πιασάρικη η αλληλεγγύη όταν περιέχει και λίγη προοπτική. Στο κάτω κάτω η προοπτική είναι τζάμπα … «Νικηφόρες μάχες…» «ΘΑ» κλπ κλπ ε ε ε με πιάνετε; Προοπτικά «Όλοι θα νικήσουμε» εεεεε; Ζήτω κλπ
[Εγώ ακόμη και όταν μαγειρεύω λίγη προοπτική πάντα την βάζω. Εσείς; (αλλά προλαβαίνετε να μαγειρέψετε ρε αχαΐρευτες, όλη μέρα κουτσομπολιό και πασιέντζες ρίχνετε και αγοράζετε και fo bijous ……., αλλά ας μην αλλάξουμε θέμα τώρα)]
Τέλος βάζουμε και λίγους ακόμη εργαζόμενους, μια σταλίτσα, όπως:
«…αξιοποιηθεί το σύνολο των υπαλλήλων της κεντρικής υπηρεσίας που συνειδητά απαξιώθηκε και λοιδορήθηκε από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία…»
Ακόμη μια σταγόνα …νελε και άλλη μια πρέζα αλληλεγγύης όπως:
«Ως εργαζόμενοι, για λόγους πρώτιστα συναδελφικής αλληλεγγύης αρνούμαστε την κατηγοριοποίηση σε πράσινους, μπλε και κόκκινους εργαζόμενους .»
Εδώ έχουμε και λίγο πομπώδες ύφος, …..«συναδελφικής αλληλεγγύης», και…….. «αρνούμαστε» και «πρώτιστα» και βάζουμε και λίγους πράσινους, μπλε και κόκκινους κόκκους από το skip (h atimh diafhmish exei eisxorisei kai se sobara ews varyshmanta politika keimena).
Εδώ βεβαίως, υπάρχει μια μικρά αντίθεση με το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του κόκκου: αν για παράδειγμα ένας κόκκος θέλει να είναι μπλε και μόνο μπλε και να κατάγεται από την όμορφη λαμία και μόνο από την όμορφη λαμία άντε και τα περίχωρα, πως εγώ θα αρνηθώ να τον κατηγοριοποιήσω σαν ένα μπλε λαμιώτικο κόκκο. Αν προσφύγει στο δικαστήριο των δικαιωμάτων των κόκκων δεν θα δικαιωθεί;
Ή για να το πω αλλιώς, αν προσλάβουμε με αδιαφανείς διαδικασίες πενήντα στρουμφάκια από την σπερχιάδα και μετά αλλάξουμε τις ταμπέλες έξω από τα γραφεία τους και βάλουμε άλλες όπως ας πούμε, χιονάτη, πέτρος, κοκκινοσκουφίτσα, κακός λύκος, κοντορεβυθούλης, γενναίος ραφτάκος, κακιά μητριά, πεντάμορφη κλπ θα αλλάξει και το περιεχόμενο των γραφείων; θα πηγαίναμε τα παιδιά μας σε ένα ζωολογικό κήπο να δουν το ίδιο ακριβώς ζωάκι με διαφορετικές ταμπέλες σε κάθε κλουβί; Ξέρουμε πόσο αντιπαιδαγωγικό είναι να μπερδεύουμε τους ήρωες των παραμυθιών;
Και για το ξαναπούμε αλλιώς, τα μπλε θηρία της ζούγκλας που μέχρι σήμερα κανόνιζαν ποιοι θα μπουν στις ομάδες εργασίας και πως θα μοιράσουν τα καλύτερα κομμάτια κρέας και κανονίζαν ποια ζωάκια θα φαγωθούν και ποια όχι πως ακριβώς δικαιώνονται;
Έτσι πετυχαίνουμε πολλαπλούς στόχους όπως (στο τέλος κάθε στόχου βάζουμε λέξεις κλειδιά για τους αγγλόφωνους φίλους μας) :
α. στριμώχνουμε στη γωνία πολλούς από αυτούς που τόσα χρόνια ήταν στην μπάντα και δεν συνεργάστηκαν και πετυχαίνουμε καλά το καταλάβατε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ μέσα από την γιώργομου να τους ξαναβάλουμε στη μπάντα, μεγαλοφυές –squash up, glypsimo, democracy, giorgomou, megαlophyes
β. χτυπάμε το κίνημα στο ευαίσθητο σημείο του, την αλληλεγγύη – sex glands, solidarity,
γ. δεν αναφέρουμε ότι οι συνάδελφοι αυτοί πάτησαν επί πτωμάτων για να γίνουν συνάδελφοι, καλά όχι επί πτωμάτων αλλά απλώς κάποιοι άλλοι άνεργοι, παραμείναν άνεργοι και τι μας νοιάζει για τους άλλους αφού δεν τους ξέρουμε (όσοι ήταν στις ενστάσεις και παν τακτικά στην εκκλησία, ξέρουν το πως οι τελευταίοι γίνονται πρώτοι), corpse, anergoi, unemployed, cooperatives, church, to know us better
δ. δεν αναφέρουμε ότι σκάνδαλο τέτοιων προσλήψεων είχε βγει από τότε στο διαδίκτυο από αυτογκόλ – scandal, employ, internet, ideke, auto goal, sentrafm.
ε. θυμόμαστε και τις νελε και εξασφαλίζουμε και συμμαχίες μπας και κάποιος άλλος θέλει να βολευτεί (μαγικό, τώρα πως μούρχεται να πω κώσταμου αντί γιώργομου ένα μυστήριο πράγμα) remember, nele, accommodation, magic, mygeorge, mykostas, mystery.(συνεχίζεται)
Συμπέρασμα Α: όλοι αυτοί οι χαφιέδες που τόσα χρόνια δεν είχαν υπό την προστασία τους τα τσαμαδοπαίδια (η ελάχιστη ενδεικνυόμενη ποσότητα είναι ένα) και που δεν παίρναν κάθε μήνα τετρακόσια € (το βρήκα το ρημάδι alt+ctrl+ ε) βίωσαν στη γιώργομου την απόλυτη ταπείνωση.
Και θα πρέπει αυτοί πια να αποφασίσουν με ποιους θα παν και ποιους θα αφήσουν.
Εγώ –όχι για να το παινευτώ, δεν ταιριάζει άλλωστε και στον χαρακτήρα μου, είμαι άλλωστε χρόνια στο κίνημα αλλά βέβαια και εγώ χαφιές είμαι, που δεν τα έπαιρνα ο μακάκας αν και θα μπορούσα, γιώργο μου και πόσο σύνολο θα έπαιρνα γιώργο μου μέχρι την γιώργομου, εικοσι οκτώ χιλιαρικάκια, 6χρόνια x12μήνες x400 € = 28800 € θα έπαιρνα γιώργο μου,
Εσύ τα έπαιρνες γιώργο μου; τόσα είναι; δεν ξέρω λέω, αν τα έπαιρνες.
Επιπροσθέτως, είσαι και με τους τωρινούς γιώργο μου γιατί είσαι ιδεολόγος γιώργο μου, χρόνια στο σοσιαλιστικό χώρο, μαζί με τους άλλους ιδεολόγους που σε ψήφισαν στην γιώργομου, γιώργο μου και πόσα έβγαλαν αυτοί που σε ψήφισαν γιώργο μου;
Συμπέρασμα Β επί προσωπικού (είδατε ότι ξέρω από συνελεύσεις γιατί όταν ο λόγος ζητείται επί προσωπικού προηγείται όλων των άλλων διαδικασιών, το σωστότερο θα ήταν βεβαίως επί ηθικού ή καλύτερα επί ανήθικου αλλά τέλος πάντων έχει καθιερωθεί):
Θα πρέπει και εγώ…
[που δεν μετάνιωσα που δεν τα έπαιρνα –όχι για να το παινευτώ, (γιατί και πολλοί άλλοι δεν τα έπαιρναν και δεν το μετάνιωσαν) δεν ταιριάζει άλλωστε και στον χαρακτήρα μου, είμαι άλλωστε χρόνια στο κίνημα-]
Πρέπει λοιπόν και εγώ να αποφασίσω με ποιους θα πάω και ποιους θα αφήσω, γιατί ΕΣΥ το αποφάσισες Γιώργο.
Βλέπεις όταν πληρώνουμε γραμμάτια, δεν βγάζουμε λόγους για ιδεολογίες και αξίες.
Γιατί ως γνωστό οι ιδεολογίες και οι αξίες δεν ξεφτιλίζονται.
ΥΓ. Όπως βλέπετε το κείμενο έχει, μυστήριο, αγωνιστικότητα, μία περισπωμένη, αθλητισμό, πάθος, συγκίνηση, μαγειρική, guest star από την επαρχίαν, δολοπλοκίες, καθαρεύουσα, κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι τέλος, δυο φίλους που γίνονται εχθροί, απορρυπαντικά, χρήμα, θέτει ηθικά διλλήματα, δεν ξεχνά τους εταίρους μας στη ΕΕ, εκκλησιαστικά θέματα και άλλα προτερήματα, ούτως ώστε να συνάδει με το επίπεδο της γγδβμ που με αυταπάρνηση επί σειρά ετών υπηρετούμε διακονεύοντας αυτοπροσώπως τη δια βίου μάθηση και θα μπορούσε κάλλιστα να διδάσκεται στα σχολεία δευτεροβάθμιας ή ακόμη και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης γιατί –όχι για να το παινευτώ, δεν ταιριάζει άλλωστε και στον χαρακτήρα μου ….….. θα μπορούσε ακόμη να έχει ένα μουσουλμάνο που ερωτεύεται μια χριστιανή, τον αστυνόμο μπάκα, μια καθηγήτρια που ερωτεύεται ένα μαθητή, οπότε θα μπορούσε να είναι σήριαλ…. Εντάξει το βουλώνω και δεν είμαι ο βασίλης ρε σαΐνια, σιγά μη γράφει τόσο ωραία… (τέλος)
Κι εσύ όμως συνάδελφε ή συναδέλφισσα που αναφέρεσαι σε συγκεκριμένο συνάδελφο και σε άλλους συναδέλφους (χαφιέδες κι έντιμους, δεν έχει σημασία) θα έπρεπε ΄να έχεις το θάρρος να υπογράφεις με το όνομά σου. Κι εγώ βεβαίως που σου τα λέω όλα αυτά να κάνω το ίδιο.
Σκ... έχουμε γίνει εδώ μέσα, τόσα χρόνια συσσωρευμένης...(τι ακριβώς; πολλά μαζί και δεν μπορώ να βρω κατάλληλη λέξη, δεν ξέρω να γράφω καλά σαν εσας)
και μη χειρότερα
Το να κοιμάται κανείς 11 με 5 στο γραφείο είναι κακό. Καλό είναι να ξυπνάει και λίγο έστω κι αν είναι να ξερνάει ότι πιο βρώμικο έχει μέσα του.
Το να είσαι χυδαίος, είναι μια τέχνη.
Για την ταμπακέρα όμως; Που λέει ψέματα ο/η συνάδελφος; Που είναι το χυδαίο; Στην πράξη ή στην περιγραφή της πράξης; Ή δεν μεθοδεύτηκε το όλο πράγμα; Εμείς ηλίθιοι ήμασταν που νομίζαμε ότι η συνέλευση θα συνεχιστεί σήμερα; Τόσα χρόνια τι βιώναμε;
Caro collega
lo scritto può avere:
camionista,spotcizia,alcool,pornografia,insonne.
Con i miei "cordiali" saluti
Όσο και να προσπαθείς να μας εντυπωσιάσεις με το σεντόνι με τις ακατάσχετες βλακείες,κομπασμούς,χυδαιολογήματα,λάσπες,περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις(ή μήπως να γελάς;),φτηνές μαρξιστικές(!), αλλά και ψυχογραφικές αναλύσεις,greeklish,ολίγη από παiδική λογοτεχνία,χοντρό χιούμορ, αντρίλα που "αναδύεται απ΄τις μασχάλες και τις κάλτσες σου και και ανάλυση και ανάλυση και άλλη ανάλυση, δύο πράγματα καταλαβαίνουμε.
Το ένα, ότι μαζί με το κορμί, έχασες και το τρένο και το μυαλό πατριώτη!
και το δεύτερο:Δεν την αντέχεις αυτή την απώλεια και θες να φωνάξεις:Εδώ είμαι κι εγώ κι είμαι φοβερός!
Πού είσαι; δε σε βλέπουμε, παρά μόνο σαν σκιά πίσω από τον υπολογιστή σου.
BRAVO!!! Ο πολιτισμός του σκεπτόμενου, προβληματισμένου, μαχόμενου, έμπειρου, καταρτισμένου, επιστημονικά ψαγμένου στελέχους του φαντάσματος από το παρελθόν, που λέγεται εκπαίδευση ενηλίκων, δια βίου μάθηση, λαϊκή επιμόρφωση και ό,τι άλλο τίτλο θες μπορείς να βάλεις "amico mio".
Η σίγουρη συνταγή να πετύχει το σκοπό του αυτός που επιβουλεύτεται ο,τιδήποτε τον εξυπηρετεί είναι το διαίρει και βασίλευε. Καλά το πάτε...
Θα γυρίσω σελίδα, θα πω μιά πρώτη γνώμη ΕΠΩΝΥΜΑ και ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΑ:
Έπρεπε να επιμείνω στην άποψή μου να μην ολοκληρωθεί η συνέλευση. Η κατάθεση προετοιμασμένου ψηφίσματος στη δευτερολογία, δεν είναι ΄΄καθαρές κουβέντες!΄΄. Ολοκληρωμένη άποψη θα καταθέσω εγγράφως σε ανοικτή συνεδρίαση του Δ.Σ. που θα προτείνω να συνεδριάσει τη Δευτέρα 22-02-10.
Επειδή διακρίνω την αγωνία του κρυφοηγετίσκου να κατοχυρώσει το σύγγραμμα του, θέλω να τον καθησυχάσω προκαταβολικά, ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να χρεωθεί στο Βασίλη. Όχι τόσο για την προφανή έλλειψη χιούμορ και λογοτεχνικής γραφής, όσο κυρίως για την παντελή απουσία ευθύνης, καλλιέργειας και ηθικής. Επιθυμώ επίσης να τον διαβεβαιώσω ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται να καρπωθεί την πατρότητα ενός κειμένου, που εμφανίζει πνευματική φτώχεια, πολιτικό κρετινισμό και φωτογραφίζει τον εμπνευστή του.
Βέβαια, το πολύ της ιδεολογικοπολιτικής συγχύσεως, γεννά παραφροσύνη, και ομολογώ ότι δεν διαθέτω γνώσεις ψυχιατρικής για να ερμηνεύσω μια «ανάλυση» παρακολουθώντας ακροβασίες της λογικής. Κατά συνέπεια αδυνατώ να αντιληφθώ, τι εννοεί και τι επιδιώκει ο ποιητής, για να μπω σε διάλογο μαζί του, και να βοηθήσω στο πρόβλημα του, δηλαδή να ξεπεράσει τα προσωπικά του αδιέξοδα και την πολιτική μιζέρια που τον διακατέχει, και που ξεχειλίζει στο κείμενο του.
Δεν θα απολογηθώ. Είμαι περήφανος για ολόκληρη την προσωπική μου διαδρομή. Οι επιλογές των πράξεων και των παραλήψεων μου, είναι διαφανείς όχι μόνο σε γνωστούς και φίλους, αλλά και για κάθε καλοθελητή που θα ήθελε να ασχοληθεί με την ασημαντότητα μου.
Και κάτι τελευταίο αλαζόνα ανώνυμε σχολιαστή.
Επειδή ως καλό λαγωνικό, οσμίζεσαι συνομωσίες και υπαινίσσεσαι ιδιοτελή κίνητρα (ξέρεις εσύ από τις φαντασιώσεις της γεροντικής αριστεράς) μην κουράζεσαι άδικα, μην ιδρώνεις, πάρε ένα υπνάκο, ξεκουράσου.
Πίστεψε με, αν ήταν να κάνω κάτι διαφορετικό, δεν είμαι τόσο αφελής, θα το είχα κάνει νωρίτερα. Είχα και τις δυνατότητες και πολλές ευκαιρίες. Απέρριψα όμως σχετικές προτάσεις, γιατί ήξερα ότι κάποια στιγμή, αργότερα, θα έπρεπε να διαπραγματευτώ το ΗΘΟΣ μου, κάτι που εσύ φυσικά δεν διαθέτεις. Ίσως γιατί για τους επαναστάτες σαν εσένα, παραείναι αστική έννοια, και βρίσκεται πολύ χαμηλά στον κώδικα αξιών σου. Δείχνω λοιπόν κατανόηση, για την αδυναμία σου να ερμηνεύσεις, κινήσεις και συμπεριφορές.
Πρώτη φορά σε τόσο μικρό χώρο γράφτηκαν τόσο μεγάλες μ…………κιες.
-Όχι ρε φίλε μη μας πεις και τη γνώμη σου για τους μετανάστες, τη ξέρουμε!
Αυτό το ασυνάρτητο, ασύντακτο, κακογραμμένο παραλήρημα του/της «συνάδελφου» που είναι χρόνια, απ’ ότι λέει, στο κίνημα Καρατζαφέρη μας έφερε αναγούλα και ανατριχίλα!
Μας πήγε όχι πέντε, σαράντα πέντε χρόνια πίσω.
-Δε ήταν ανάγκη να γράψεις πέντε σελίδες παπαριές για να καταλάβουμε πόσο μικρός, ασήμαντος και αξιολύπητος υπαλληλάκος είσαι.
-Αν είχες άσχημη παιδική ηλικία ή κουβαλάς απωθημένα (πάσης φύσεως), μη τ’ αφήνεις. Να πας να το κοιτάξεις.
-Η επιστήμη κάνει θαύματα στις μέρες μας!
-Πες μας ποιος/ποια είσαι και θα σε στείλουμε στους καλύτερους.
ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΑΠΟ ΤΟ 2000.
ΗΤΑΝ,ΙΣΩΣ,Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΔΙΟ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟ,ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΙΝΔΥΝΩΝ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΩΝ.
ΔΟΥΛΕΨΕ ΜΕ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ,ΚΕΦΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΣΤΗΘΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ.
ΘΛΙΒΟΜΑΙ,ΛΟΙΠΟΝ,ΟΤΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ,ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΦΤΗΝΑ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΗ ΣΧΟΛΙΑ.
ΟΠΩΣ,ΠΟΛΥ ΕΥΣΤΟΧΑ ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ,ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.
ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΕΡΝΙΚΟΣ
Αφού ανοίξαμε κουβέντα για το ΗΘΟΣ, αντιγράφω έναν σύγχρονο ΄΄σοφό΄΄ που νομίζω ότι προσεγγίζει με μετριοφροσύνη τον ορισμό του:
''Το ηθικό πρόβλημα είναι η ανένδοτη προσπάθεια να βρεί κανείς ποιές είναι οι πεποιθήσεις του και ταυτόχρονα να παραδέχεται ότι θα υπάρχει πάντα σ΄ αυτές ένα στοιχείο αυτοπροβολής και πλάνης'' και ''Οι πεποιθήσεις μας έχουν πάντα ένα στοιχείο τυφλώσεως και αυτοεξαπατήσεως''.
Για την αντιγραφή, Μαρία Κορδονούρη
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
του Λευτέρη Ριζά
Αγαπητοί συνάδελφοι, πρέπει να ομολογήσω ότι αυτή την παρέμβαση μου για την απόφαση που λήφθηκε στη Γενική Συνέλευση (17-2-2010) καθώς και η «συζήτηση» που συνεχίστηκε μέσα στην ιστοσελίδα του Συλλόγου, γύρω από το νέο «Πλαίσιο πολιτικών αρχών και προτάσεων για την οργάνωση της δια βίου μάθησης στη χώρα μας», τη θεώρησα αναγκαία για δύο τουλάχιστον λόγους:
Α – Διότι η διαμόρφωση ενός νέου πλαισίου για τη «Δια βίου μάθηση», εκτός του ότι αφορά όλους τους πολίτες – γι΄ αυτό άλλωστε μπήκε σε δημόσια διαβούλευση - με ενδιαφέρει ιδιαίτερα και γιατί υπηρέτησα αυτό τον θεσμό επί 25 χρόνια και γιατί ως μέλος του ΔΣ του Συλλόγου και πρόεδρος του τότε, είχαμε υποβάλλει τις παρατηρήσεις και προτάσεις μας στο αντίστοιχο σχέδιο επί ΝΔ. Τη σχετική πρόταση μας – που πρέπει να υπενθυμίσω είχαμε διεξοδικά συζητήσει και σε Γενικές Συνελεύσεις και με την κατάθεση προτάσεων πριν από αυτές από όσους συναδέλφους ήθελαν – την κοινοποιήσαμε τότε όχι μόνο προς την πολιτική ηγεσία αλλά και σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς – όλα τα μέλη της ΟΚΕ, της ΚΕΛΕ, Κόμματα, Συνδικάτα κλπ. Πρέπει εδώ να υπενθυμίσω ότι τότε η ΑΔΕΔΥ, ως συνήθως, δεν ασχολήθηκε με την πρόταση / υπόμνημα μας αλλά συμφώνησε με την πρόταση της κυβέρνησης, πράγμα που ανέφερε με ικανοποίηση στη Βουλή η τότε υπουργός κ. Μ Γιαννάκου.
Με λύπη μου διαπίστωσα ότι παρέμβαση του Σύλλογoυ μας σε αυτή τη διαβούλευση ήταν πάρα πολύ αδύναμη. Οι «παράμετροι» τις οποίες αναφέρει η σχετική απόφαση του, στην κυριολεξία δεν λένε απολύτως τίποτα. Αποτελούν ένα ακόμα ευχολόγιο – από τα δεκάδες που αναρτήθηκαν στις σελίδες της «διαβούλευσης». Το «Σχέδιο», όμως, εκτός από τη γενική του διακήρυξη, την εισαγωγή του, αναφέρεται σε αιτίες, την εθνική ανάγκη για μια νέα πολιτική, τη νέα πολιτική για τη Διά Βίου μάθηση, τους στόχους, την ποιοτική της αναβάθμιση, Τα συστατικά στοιχεία της νέας πολιτικής, την υλοποίηση της νέας στρατηγικής, Κατευθύνσεις και τους στόχους του Εθνικού Δικτύου Δια βίου Μάθησης.
Καμιά παρατήρηση, κριτική ή πρόσθεση σε όλο αυτό το ευρύ πεδίο μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας στον θεσμό. Ρίξετε μια ματιά στο υπόμνημα που είχαμε στείλει στις 9/1/2005 (αρ.πρωτ. 216) έτσι απλά για να θυμηθείτε πως το είχαμε χειριστεί τότε το θέμα. Μάλλον θα έπρεπε να το είχατε αξιοποιήσει και να προχωράγατε πολύ καλύτερα από το ΔΣ του τότε.
Πρέπει εδώ να «εξομολογηθώ» ότι δεν παρέμβηκα στη δημόσια «διαβούλευση», όπως π.χ. έκανε ο αγαπητός συνάδελφος Θανάσης Μπούσης και άλλοι, πρώτον γιατί διαφωνώ με τέτοιου είδους «διαβουλεύσεις», όπου ο καθένας άσχετος ή σχετικός λέει τον πόνο του. Μια τέτοια διαβούλευση πρέπει πρώτα από όλα και όλους να γίνεται μεταξύ φορέων και ατόμων που έχουν μια σχετική πείρα και γνώση του θέματος. Κι αυτό δεν έγινε. Δεύτερον περίμενα ο Σύλλογος, το Δ.Σ., να οργανώσει αυτό μια σχετική Ημερίδα όπου να πάρουν μέρος και όλοι όσοι χρόνια τώρα έχουν ασχοληθεί με το θέμα. Για σκεφτείτε πόσοι είναι αυτοί και πόσο πιο παραγωγική θα ήταν μια τέτοια συνάντηση, πόσο θα βοηθούσε το σημερινό Δ.Σ. να διαμορφώσει τις θέσεις του και με αυτές ενδεχομένως να επηρεάσει την τελική διαμόρφωση του «Σχεδίου». Μην ξεχνάμε ότι η σημερινή υπουργός μας έχει θητεύσει και ως υπεύθυνη κέντρου και ως ΣΛΕ και βεβαίως ως Γενική Γραμματέας μας.
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (συνέχεια)
του Λευτέρη Ριζά
Β – Διότι διαπίστωσα από τα υλικά που παρατίθενται στην ιστοσελίδα του Συλλόγου ότι όχι μόνο δεν έγινε καμιά ουσιαστική συζήτηση πάνω στο «Σχέδιο», αλλά έγινε προσπάθεια να επικεντρωθεί – με ηθικίστικες αναφορές - στην ανάγκη να πάψουμε να βλέπουμε τα πράγματα με χρωματιστά ματογυάλια {μπλέ, πράσινους και κόκκινους κόκκους), έτσι ώστε να αξιολογηθούν αξιοκρατικά άτομα που εργάστηκαν στη Γ Γραμματεία – μέσω ΙΔΕΚΕ – άτομα που προσελέφθησαν με μόνο προσόν το γαλάζιο Λ. Υποθέτει δηλαδή ότι η πρόταση του Μαξ Βέμπερ περί «αξιολογικής ουδετερότητας» είναι ορθή και πρέπει να εφαρμοστεί στα καθ’ ημάς.
Αυτή η παρέμβαση / έγνοια δεν έχει, πρώτα από όλα, απολύτως καμία σχέση και θέση σε μια διαβούλευση για το μέλλον του θεσμού. Έχει σχέση όμως με την πλήρη απαξίωση όσων αποφάσεων, διαβημάτων και ενεργειών έκανε ο Σύλλογος και το Δ.Σ. για να αποτρέψουν την υποβάθμιση και διάλυση του ιδιαίτερα μετά τις 7/2/ 2004. Να θυμίσω ότι στην εκλογο-απολογιστική Γ.Σ. του 2007 – αυτή που αποχώρησα – είχαμε διανείμει τον απολογισμό δράσης πριν τη διεξαγωγή της ώστε να επικεντρώσουμε τη συζήτηση σε άλλα πιο ουσιαστικά θέματα. Ο απολογισμός δράσης ήτανε γεμάτος από τις καταγγελίες, τα διαβήματα, τα δημοσιεύματα που είχαμε προκαλέσει σχετικά με τα «έργα και ημέρες» του τότε Γενικού Γραμματέα επικ. Καθηγητή Κωνσταντίνου Τσαμαδιά!! Δεν μπορεί να ξεχάσουμε ότι η Γ. Γραμματεία βρέθηκε «ξαφνικά» υπό κατοχή. Αυτό δεν είχε συμβεί ούτε επί Ν. Αναγνωστόπουλου ούτε νωρίτερα επί Σακκά! Επί λαμιέως Κ. Τσαμαδιά η Λαμία και τα περίχωρα της εισέβαλαν μαζικά στην Λ. Αχαρνών 417. Και χωρίς να έχει διαπιστωθεί προηγούμενα – και με βάσει ό,τι το άρθρο 11 του Δημοσιο-υπαλληλικού Κώδικα προβλέπει – υπηρεσιακές ανάγκες οι νέοι «εισβολείς» εκτόπισαν από τα προγράμματα, το έργο, τις επιτροπές όλους όσους φαινόντουσαν στον Γ. Γραμματέα «πράσινοι», επικίνδυνοι, υπερήφανοι και αξιοπρεπείς. Στις πρώτες συναντήσεις και συζητήσεις με το Δ.Σ του Συλλόγου ο επίκουρος μας είχε ξεκαθαρίσει ότι όπως είχε στελεχωθεί η υπηρεσία από ΠΑΣΟΚΟΥΣ – όλους τέτοιους του θεωρούσε παρόλο ότι του τονίζαμε ότι αυτό δεν συμβαίνει έτσι κι αλλιώς κι ότι όλοι είμαστε και λειτουργούμε ως Δημόσιοι Υπάλληλοι - έτσι και τώρα θα στελεχωθεί σε μια αναλογία 70-30 από Νεοδημοκράτες!! Μου είχε πεί μάλιστα πώς εσείς γιατί δεν παίρνατε παιδιά της Ν.Δ., για να του απαντήσω ότι και να ερχόντουσαν δεν θα «περνάγανε» γιατί δεν θα κάνανε για το θεσμό της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης, τις αρχές του Φρέιρε κλπ. Ήταν σαν να προσλαμβάναμε σε νοσοκομείο μπετατζήδες για γιατρούς.
Δεν θέλω να υπάρχει παρεξήγηση. Τα παιδιά που ήρθαν δεν ήτανε λεφτάδες. Άνεργοι οι περισσότεροι. Αλλά ήρθανε όχι γιατί ανταποκρίνονταν στις ανάγκες και το «παιδαγωγικό πνεύμα» της Γραμματείας – ούτε και εκπαιδεύτηκαν μετά σε αυτό. Ούτε γιατί οι ήδη υπηρετούντες δεν επαρκούσαν αριθμητικά και από άποψη προσόντων ή δυνατοτήτων στις υπηρεσιακές ανάγκες. Αντίθετα συνάδελφοι που είχαν πλούσιο έργο στο παρελθόν, που εκφράζανε και υλοποιούσαν ακριβώς αυτό το πνεύμα, παραγκωνίστηκαν με εντελώς προσβλητικό τρόπο όπως και το ίδιο καταργήθηκαν και μια σειρά προγράμματα τους ή άλλαξε εντελώς το περιεχόμενο τους ώστε να μπορέσουν να το διαχειριστούν οι καινούργιοι.
Ακόμα κι όταν στριμώχτηκαν συνάδελφοι από τις διαλυμένες νομαρχιακές υπηρεσίες – μια διάλυση που δεν την προκάλεσε η ΝΔ, είναι αλήθεια – ούτε που ρωτήθηκαν τι μπορούν να προσφέρουν. Γι’ αυτό κι η πλειοψηφία τους προτίμησε να φύγει.
Είναι γνωστά όλα αυτά. Απλά δεν θέλουν κάποιοι να τα θυμούνται – όσοι Μηδίσαντες ή «τουρκο-προσκυνήσαντες». Τέτοιοι στην ιστορία υπάρχουν πάντοτε. Και στις υπηρεσίες και στις χώρες. Αλλά είναι ανεπίτρεπτο να τα ξεχνάνε οι υπόλοιποι. Και στο όνομα μιας «νέας προσέγγισης» - εξαιρετικά μεταμοντέρνας – όλοι και όλα να συγχωρούνται, να ξεχνιούνται, να εξισώνονται.
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (συνέχεια)
του Λευτέρη Ριζά
Πόσοι ικανοί νέοι και νέες αποκλείστηκαν από τη Γενική Γραμματεία όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν είχαν «μπάρμπα στη Λαμία», όπως πολύ καλά έγραψαν τότε οι εφημερίδες – θα τα βρείτε όλα αυτά στον απολογισμό δράσης του 2007. Απολογισμός που υπερ-ψηφίστηκε. Δεν μπορεί τώρα να ερχόμαστε «εκ πλαγίου» και να καταψηφίζουμε ό,τι έκανε ο Σύλλογος, το Δ.Σ. και εγώ ως πρόεδρος του στο όνομα του μεταμοντέρνου «ανθρωπισμού». Πολύ καλά είχε γράψει ο Χ.Μ. Εντσενσμπεργκερ πώς αν ασχοληθούμε με τα παιδικά τραύματα του Χίτλερ στο τέλος θα του ζητήσουμε συγγνώμη. Μη κάνουμε κι εμείς αυτό.
Αν για κάτι πρέπει ο ΣΜΥΓΓΕ να ενδιαφερθεί και να συζητήσει με τη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου είναι το παρόν και το μέλλον όσων συναδέλφων από τις πρώην ΝΕΛΕ – με προσφορά, γνώσεις και πείρα – εκδιώχθηκαν από την Επιμόρφωση και έχουν διάθεση να επανέλθουν. Μάλλον είναι κρίμα π.χ. ο συνάδελφος Δημήτρης Αβραμίδης να βρίσκεται σήμερα πεταμένος από το νεοδημοκράτη Νομάρχη σε μια υπηρεσία που δεν έχει καμιά σχέση με όσα αυτός γνωρίζει και μπορεί να προσφέρει στην μεγάλη υπόθεση της Δια Βίου μάθησης. Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί ακόμα σε καλή ηλικία.
Το ότι δεν συζητήθηκε ουσιαστικά το σχέδιο, το ότι η Γ.Σ. επέτρεψε να παρασυρθεί σε άσχετα με αυτό θέματα και να εκφυλιστεί η συζήτηση στην ιστοσελίδα σε ανταλλαγή ύβρεων, προσβολών κλπ μεταξύ παλιών συναδέλφων που υποτίθεται κάποια στιγμή οι περισσότεροι – όχι όλοι – προσπάθησαν και αντιστάθηκαν στη λαίλαπα Τσαμαδιά. Δεν προμηνάει τίποτα καλό αυτή η συμεπριφορά για το συνδικαλιστικό κίνημα στη Γενική Γραμματεία. Ποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά ένα τέτοιο σύλλογο;
Η επίθεση ξεκίνησε 18/2 με τους αλεξιπτωτιστές. 22/2 από τα μετόπισθεν επιστρατεύτηκε η εφεδρεία, το βαρύ πυροβολικό. Απομένουν μόνο τα βομβαρδιστικά. Θα αντέξουμε.
Στην χθεσινή συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου μας, επισημάνθηκε ότι μετά την Γενική Συνέλευση παρατηρείται μια αδικαιολόγητη εσωστρέφεια και απουσία, από τους χώρους προετοιμασίας σημαντικών αποφάσεων για την Γ.Γ.Δ.Β.Μ. Ζήτησα να χαμηλώσουν οι τόνοι, για να μην ανατροφοδοτείται η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός. Η δική μου συνεισφορά θα ήταν να μην δώσω απάντηση και συνέχεια, σε όσα υπαινικτικά και κακόβουλα διοχετεύονται από διάφορες κατευθύνσεις.
Όμως το σκηνικό, άλλαξε. Το κείμενο που έστειλε ο συνταξιούχος συνάδελφος, πρώην ΠΡΟΕΔΡΟΣ του Συλλόγου, (στην πρόεδρο, που με τον πιο αθώο και αδιάφορο τρόπο παρεμπιπτόντως μας ανέφερε) και αναρτήθηκε λίγες ώρες αργότερα, δεν ήταν ένα ΄΄κάτι΄΄, αλλά ένα εμπρηστικό κείμενο, που δυναμιτίζει το κλίμα και οδηγεί ξανά, στην σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό. ‘Ένα παρεμβατικό κείμενο, που θέλει να ενισχύσει την άποψη της μειοψηφίας και που δεν μας αφήνει να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, να προχωρήσουμε παρακάτω, δηλαδή στις σημερινές προτεραιότητες, στην υλοποίηση και την εξειδίκευση του υπόλοιπου πλαισίου της απόφασης, και να πρωταγωνιστήσουμε στο σημαντικό διάλογο για την Δια Βίου και στις κρίσιμες εξελίξεις που δρομολογούνται. Επανέρχομαι λοιπόν για τελευταία φορά.
Από την αρχή θέλω να δηλώσω με τον πιο υπεύθυνο και κατηγορηματικό τρόπο ότι ο Χ.Μ. Εντσενσμπεργκερ και ο Μαξ Βέμπερ δεν έχουν καμιά ευθύνη για την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης! Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά και μόνο, στους συνάδελφους που την ψήφισαν. Επίσης θέλω να ομολογήσω και μια προσωπική μου αδυναμία. Για 26 χρόνια, κάνω μια δεύτερη πολύ απαιτητική απογευματινή εργασία και δεν μου μένει χρόνος να ενημερώνομαι, για την εξέλιξη των πολιτικών και ιδεολογικών ρευμάτων της εποχής, όπως κάνουν οι σοβαροί διανοούμενοι. Βέβαια και αυτοί μάλλον πρέπει να προσέχουν περισσότερο γιατί από την πολλή ενασχόληση και μελέτη παλαιοτέρων και νεότερων συγγραφέων, κινδυνεύουν να μην μπορούν να δουν τι γίνεται γύρω τους.
Να αντικρίσουν δηλαδή, κατάματα την πραγματικότητα, και να δουν πως δίπλα μας υπάρχουν κυρίως άνθρωποι. Άνθρωποι όπως εμείς, με τις ίδιες αγωνίες για τα παιδιά τους, τα στεγαστικά δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες, τα διαζύγια και την φροντίδα ανήμπορων γονέων.
Να μην κρύβονται πίσω από περασμένα μεγαλεία και να αντικρύσουν επίσης χωρίς παραμορφωτικούς φακούς τις σημερινές προσωπικές ανεπάρκειες μας, αλλά και της Γ.Γ.Δ.Β.Μ. γενικότερα, που υπάρχουν αντικειμενικά και ανεξάρτητα από τις επιθυμίες μας.
Υπάρχει συνεπώς και μια άλλη πολιτικοσυνδικαλιστική οπτική, που μπορεί να μην είναι ευδιάκριτη, σε όσους χρειάζονται την επίκληση αυθεντιών για υποστηρίξουν τελικά, έναν απολίτικο ρεβανσισμό. Είναι όμως τόσο διάχυτη και κοινωνικά ισχυρή που δεν κλονίζεται ούτε από τις αιχμές ψεύτικων διαδόσεων ούτε από τις χολές εμετικών διαδρομικών σχολίων .
Αλήθεια, ποιοι ανήκουν στο πάνθεον των ημίθεων της Εκπαίδευσης Ενηλίκων, που θέλουν να μας πείσουν, ότι η συντριπτική πλειοψηφία παρασύρθηκε; Δηλαδή ότι οι συνάδελφοι που ψήφισαν υπέρ είναι άτομα άβουλα, χωρίς δυνατότητα κρίσης, χωρίς αρχές και συνείδηση; Με λίγα λόγια, ότι η μειοψηφία είναι χαρισματική και η πλειοψηφία ηλίθια;
Ας αναφερθούμε όμως περισσότερο συγκεκριμένα:
Α. Η συνέλευση ήταν στημένη:
Πώς ορίζουμε την στημένη και καπελωμένη Γενική Συνέλευση;
Συνήθως μια μειοψηφική ομάδα μελών της συνέλευσης (παρέα, παράταξη κλπ) μεθοδεύει ανέντιμες, αντιδημοκρατικές και αδιαφανείς διαδικασίες, προκειμένου να επικρατήσουν οι απόψεις της. Κατανέμει ρόλους στα μέλη της, και επιμερίζει τις δυνάμεις της. Ένας αναλαμβάνει την δημόσια εκπροσώπηση των θέσεων, άλλος επιδιώκει ως πρόεδρος να κατευθύνει την διαδικασία, άλλος πλευρίζει φιλικά, άλλος εκβιαστικά, άλλος προβοκάρει, προκειμένου να υφαρπάξει την πλειοψηφία, και να υπηρετήσει ιδιοτελείς στόχους και συμφέροντα (υπηρεσιακή αναρρίχηση, συγκρότηση μηχανισμού εξουσίας, επικράτηση κομματικών κατευθύνσεων)
Τι από τα παραπάνω παρατηρήθηκε στην συνέλευση μας; Τίποτε απολύτως.
Ούτε βέβαια μια συνέλευση μπορεί να στηθεί και να καπελωθεί από ένα άτομο όσος επιτήδειος και αν είναι αυτός. Γιατί οι απόψεις, κρίνονται και ψηφίζονται με βάση την ορθότητα τους και όχι με βάση τις ιδιότητες και τις ικανότητες εκείνων που τις εκφράζουν. Διαφορετική θεώρηση, είναι ανιστόρητη και καταργεί κάθε έννοια συμμετοχής στα μαζικά κινήματα και στους δημοκρατικούς θεσμούς.
Β. Η συνέλευση πιέστηκε να πάρει απόφαση ενώ έπρεπε να συνεχιστεί την επόμενη ημέρα.
Η Συνέλευση, ορίστηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο την ημερομηνία λήξης της Διαβούλευσης. Επισημάνθηκε στην εξέλιξη της διαδικασίας, ότι αυτή η ανεπανάληπτη συγκυρία, ήταν χρήσιμο να αξιοποιηθεί, γιατί έτσι το πλαίσιο της απόφασης, θα έφθανε με βεβαιότητα στο σύνολο της πολιτικής ηγεσίας. Στο σημείο αυτό πράγματι υπήρξε μια χρονική πίεση, είναι ο κόκκος της αλήθειας, το πρόσχημα όσων διαδίδουν ότι πιέστηκαν.
Όπως όμως όλοι μπορούν να θυμηθούν, η συνάδελφος Νικολοπούλου, έθεσε το σχετικό ερώτημα και η πλειοψηφία προτίμησε, να συνεχιστεί η συνέλευση. Ήταν μια πίεση των αντικειμενικών συνθηκών, δεν ήταν εκβιασμός, ούτε μεθόδευση κανενός.
Γ. Η απόφαση της συνέλευσης δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στους συμβασιούχους. Είναι μια ανέξοδη αλληλεγγύη.
Η αξία της απόφασης πρέπει να αντιμετωπιστεί στις πραγματικές της διαστάσεις. Δεν χρειάζεται ούτε υπερτίμηση, ούτε υποτίμηση. Χωρίς την διαμεσολάβηση γραφειοκρατικών μηχανισμών, παρέχει ολόπλευρη και όχι επιλεκτική ενημέρωση ατόμων και ομάδων. Μεταφέρει τη διάθεση του Συλλόγου μας για το πρόβλημα των Συμβάσεων, τόσο σε ότι αφορά τα πρόσωπα, όσο και κυρίως για τις αναγκαιότητες του χώρου.
Δεν εκπροσωπεί, ούτε αναλαμβάνει υπό την προστασία της, τους συμβασιούχους. Τους δίνει όμως σαφώς την ευκαιρία, να διαπραγματευθούν από καλύτερες θέσεις.
Δ. Ο Σύλλογος άλλαξε θέση απέναντι στους συμβασιούχους.
Δεν συμφωνώ. Απλά εξειδίκευσε και προσάρμοσε σε νέα δεδομένα, παλαιότερες περισσότερο γενικόλογες, τοποθετήσεις. Για παράδειγμα και στο παρελθόν συμπαρασταθήκαμε στη πληρωμή των δεδουλευμένων τους, συμμετείχαμε σε κοινά σεμινάρια Η/Υ που οργάνωσε ο Σύλλογός μας, γιορτάσαμε μαζί πέρυσι την Τσικνοπέμπτη (αυτή την χρονιά δεν επιτεύχθηκε, γιατί ο σύλλογος μας ήθελε να επισημάνει την αδικαιολόγητα παρατεταμένη επιμήκυνση της θητείας του απερχόμενου ΔΣ του Ι.Δ.ΕΚ.Ε.)
Ποια είναι τα νέα δεδομένα;
α. Οι πρώτες συμβάσεις έληξαν.
β. Το έγγραφο του Υφυπουργού κ. Ντόλιου για την εξαίρεση της Γ.Γ.Δ.Β.Μ.
Και το πιο σημαντικό, οι συνθήκες άλλαξαν και οι σχέσεις μονίμων-συμβασιούχων, δεν επηρεάζονται από την επικυριαρχία Τσαμαδιά. Καθορίζονται στις νέες πολιτικές συνθήκες, άρα με την συνδικαλιστική ηγεμονία μας.
Βέβαια ίσως κάποιοι συνάδελφοι από μια άλλη οπτική θεωρήσουν αλλαγή και όχι προσαρμογή, το νέο πλαίσιο.
Και αυτό αν πιστεύει κάποιος, δεν είναι κάτι φοβερό. Η συνέλευση ως ανώτερο επίπεδο αποφάσεων, νομιμοποιεί ακόμη και αλλαγές. Δεν χρειάζεται ορισμός Συνεδρίου, ούτε και σύγκληση συμβουλίου βετεράνων που θα εγγυηθούν την συνέπεια με το παρελθόν. Μόνο τα θεολογικά ζητήματα παραμένουν σταθερά και αναλλοίωτα.
Ε. Συμπαραστεκόμαστε στο μηχανισμό του Τσαμαδιά;
Οι προοδευτικές δυνάμεις, δεν διαχώρισαν ποτέ τους εργαζόμενους. Κάνουν μέτωπο απέναντι στους πολιτικούς εκπρόσωπους της δεξιάς και της δεξιάς πολιτικής. (Όχι μόνο σε Υπουργούς και βουλευτές αλλά και σε Γενικούς Γραμματείς, Διοικητές, Προέδρους και μέλη Διοικητικών Συμβουλίων, Συμβούλους και συνεργάτες που διορίζονται σε πολιτικές θέσεις).
Για τα προβλήματα μας δεν φταίνε, οι δεξιοί συμβασιούχοι, αλλά οι δεξιοί πολιτικοί και οι δεξιές πολιτικές. Είναι βέβαιο, ότι ορισμένοι τουλάχιστον από τους συμβασιούχους αυτούς, θεωρούν, περισσότερο συμπαθές το δίδυμο Μπάκα-Διαμαντοπούλου από τα δίδυμα Τσαμαδιά-Στυλιανίδη και Κουσκούκη-Σπηλιωτόπουλου. Σήμερα μόνο αισθητικά. Αύριο μπορεί και πολιτικά.
Το πελατειακό σύστημα, αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό μόνο των συντηρητικών δυνάμεων για την αναπαραγωγή και την διαιώνιση της κυριαρχίας τους. Μόνο οι συντηρητικές δυνάμεις θέλουν τους εργαζόμενους να ανήκουν σε δύο διαφορετικούς στρατούς. Και ο θέμα δεν είναι να αντικαταστήσουμε τον αυταρχικό μηχανισμό του Τσαμαδιά με έναν άλλο, περισσότερο δημοκρατικό στον οποίο θα συμμετέχουν και κάποιοι από εμάς.
Οι εργαζόμενοι, ακόμα και αυτοί που είναι εγκλωβισμένοι σε πολιτικό χώρο, αντίθετο με τα συμφέροντα τους, είναι θύματα και όχι θύτες του πελατειακού συστήματος. Είναι πιόνια εκβιασμών και διλλημάτων. Δεν θεωρώ τον Νίκο, τον Αντώνη και άλλα παιδιά «λακέδες του ιμπεριαλισμού». Δεν είναι οι συμβασιούχοι δυνάμεις κατοχής, που με την συνέργεια τουρκοπροσκυνημένων άλωσαν την Πόλη.
Οι εργαζόμενοι δεν χαρίζονται στην δεξιά. Δεν περιχαρακώνονται, απεγκλωβίζονται και απελευθερώνονται , από την δεξιά. Αυτό πρέπει να καταλάβουν, όχι μόνο οι συμβασιουχομάχοι, αλλά και όσοι κλείνονται στον εαυτό τους, και αυτάρεσκα απολαμβάνουν τον θρόνο της κριτικής τους, χωρίς να ενδιαφέρονται, για το τι πραγματικά συμβαίνει γύρω τους.
Αν σήμερα οι συμβασιούχοι αντιμετωπιστούν με αντικειμενικές διαδικασίες, και όχι μεροληπτικά, δημιουργείται προηγούμενο, και σε μερικά χρόνια ένα ανάλογο φαινόμενο, θα δυσκολέψει μια λιγότερο ευαίσθητη και περισσότερο αυταρχική κυβέρνηση να προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις των συμβασιούχων της τότε εποχής.
ΣΤ. To Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης.
Το κείμενο που εμπεριέχεται στο Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης, είναι προφανές ότι αποτελεί μια διακήρυξη προθέσεων, που εντοπίζεται στη διάθεση μας, να συμμετέχουμε, στις εξελίξεις που έρχονται. Δεν διεκδικεί θεωρητικές δάφνες γιατί δεν είναι τέτοιος ο ρόλος της Γενικής Συνέλευσης.
Απλά λέει ότι είμαστε και μείς εδώ, με πλούσιο και ενδιαφέρον παρελθόν (ΝΕΛΕ), σε αναμονή να συνεργαστούμε παραγωγικά με άλλες υπηρεσίες που έρχονται στο Υπουργείο μας, με ανοικτά μέτωπα που μας ταλανίζουν και πρέπει να αντιμετωπιστούν( Ι.Δ.ΕΚ.Ε.-Κ.Ε.Ε.).Οι εργαζόμενοι θέλουν μια Γ.Γ.ΔΒ.Μ όχι φοβική και περιχαρακωμένη στον εαυτό της, αλλά ανοιχτή στην κοινωνία και τους πολίτες.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Ζ. Το πρόβλημα είναι νομικό;
Αυτοί που υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα των συμβασιούχων είναι νομικό και όχι πολιτικό, δεν μπορούν να απαντήσουν πειστικά, γιατί δόθηκε εξαίρεση στην Γ.Γ.Δ.Β.Μ. από το ΑΣΕΠ για προσλήψεις σε μη διοικητικές υπηρεσίες. Η εξαίρεση ζητήθηκε και δόθηκε για να εφαρμοστεί, όχι για να μην εφαρμοστεί.
To θέμα είναι βαθύτατα πολιτικό, και ανέκαθεν αποτέλεσε αντικείμενο αντιδικίας των πολιτικών δυνάμεων. Οι νομικές ρυθμίσεις που κάθε φορά ισχύουν εκφράζουν την επικράτηση των κυρίαρχων απόψεων. Τίποτα δεν αποκλείει αύριο να δεσπόζει, αυτό που σήμερα δεν ισχύει. Αυτή άλλωστε είναι και η αξία των μαζικών κινημάτων.
Υ.Γ : Δεν θα συνεχίσω όσο και να προκληθώ. Ο χρόνος μου είναι αρκετά πολύτιμος για να καταναλώνεται απαντώντας σε καλογερίστικες εμμονές. Όμως είναι αλήθεια ότι εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία για να στείλω ένα μήνυμα και σε προβοκατορίσκους, που λόγω ανεπάρκειας να αντιπαρατεθούν δημόσια, καταφεύγουν σε καφενειακούς χαφιεδισμούς της στιγμής, και που φυσικά δεν με αγγίζουν. Γιατί δεν έχω τίποτα να κρύψω. Γιατί δεν χρωστάω τίποτα και σε κανένα.
Τελεία και παύλα.
Ήταν μια αναγκαία απάντηση, σε μια καθόλου αναγκαία παρέμβαση.
Θα μπορούσε βέβαια να τελειώνει κάπως έτσι :
…έρχεστε κατά πάνω μου μιλώντας σαν τρελοί
τ’ αυτιά μου κλείνω κι αφήνω μια πορδή…
Νιόνιος
(από το Σημαία από νάυλον)
1. Τα τελευταία χρόνια, στο χώρο μας, γνωρίσαμε και υποστήκαμε μία ηγεσία που δεν θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε πεφωτισμένη. Δεκάδες συνάδελφοι μπήκαν στο ψυγείο εξ αιτίας των πολιτικών τους πεποιθήσεων, άλλοι έχασαν το αντικείμενο εργασίας τους, άλλοι υπέστησαν ακόμη και προσωπικές προσβολές, άλλοι διώξεις, όποιος μπόρεσε έφυγε, παρακάμφθηκαν διαδικασίες, πολλές θέσεις εργασίας καταλήφθηκαν από συμβασιούχους που προσλήφθηκαν με αδιαφανείς διαδικασίες -καταγόμενοι από συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, κλπ κλπ. Υπήρξαν συνάδελφοι που ανέλαβαν έργο και παραιτήθηκαν μη αντέχοντας στις πιέσεις και τις παρεμβάσεις-διαταγές και διαφύλαξαν με προσωπικό κόστος την αξιοπρέπειά τους, υπήρξαν επαγγελματικές διαδρομές που υπέστησαν σοβαρότατα πλήγματα, προσωπικές εξελίξεις που ματαιώθηκαν και πολλά πολλά άλλα.
2. Ορισμένοι συνάδελφοι όμως, συνεργάστηκαν και επωφεληθήκαν, ανέλαβαν θέσεις χωρίς να έχουν τα απαραίτητα προσόντα και χωρίς αξιοκρατικές διαδικασίες, διοίκησαν προγράμματα, απόκτησαν υφιστάμενους, έμμεσα αλλά και άμεσα αδίκησαν άλλους συναδέλφους και γενικώς «έδεναν και έλυναν» για πολλά συνεχόμενα χρόνια.... είναι γνωστά δεν επεκτεινόμαστε περισσότερο. Άλλοι συνάδελφοι επωφελήθηκαν πάλι άμεσα και έμμεσα, αναλαμβάνοντας ή παραμένοντας σε αμειβόμενες θέσεις, δείχνοντας όμως ταυτόχρονα περισσή φροντίδα στην διαφύλαξη του image και του όποιου κύρους τους, παραμένοντας πάντα στα μετόπισθεν και κρατώντας χαμηλούς τόνους δυσαρέσκειας με την ηγεσία.
3. Όλα αυτά τα χρόνια τα διοικητικά μας συμβούλια και οι γενικές μας συνελεύσεις, με θέσεις, ψηφίσματα και καταγγελίες προσπάθησαν να αντιδράσουν με περιορισμένη μεν αποτελεσματικότητα λόγω της συγκυρίας, αλλά με συνέπεια και αγωνιστικότητα.
4. Το εν λόγω ψήφισμα αλλοιώνει βίαια όλες τις μέχρι τώρα θέσεις και αποφάσεις μας (υπενθυμίζω ότι όλοι οι απολογισμοί των ΔΣ έχουν ψηφιστεί) δίνει άλλοθι όχι μόνο στους «συνάδελφους» που με αδιαφανείς διαδικασίες βρίσκονται εδώ αλλά και στις πρακτικές της ηγεσίας, δικαιώνει όλους όσους συνεργάστηκαν και επωφελήθηκαν από την προηγούμενη κατάσταση και φτύνει κατάμουτρα όλους τους άλλους που ήταν στο ψυγείο ή παραιτήθηκαν. Σε σχέση με τους συμβασιούχους, το ψήφισμα δεσμεύει το σύλλογό μας, αφενός μεν, ως προς τις μελλοντικές ανανεώσεις των συμβάσεων- επαναπροσλήψεις και αφετέρου ως προς την συγκάλυψη πιθανών παρανομιών που έχουν γίνει π.χ. στις τριετείς ανανεώσεις συμβάσεων στις εξωσυμβατικές εργασίες που τους έχουν ανατεθεί (ακόμη και το να χτυπάνε κάρτα είναι εξωσυμβατικό)και επαναλαμβάνουμε σε όλες τις πρακτικές της προηγούμενης ηγεσίας. Το συγκεκριμένο ψήφισμα επιπρόσθετα, δεν λαμβάνει υπόψη του τις θέσεις, για τη πορεία της δια βίου, που κατά καιρούς έχουμε υιοθετήσει.
5. Ένα άλλο σημείο που αναγκαζόμαστε να θίξουμε είναι αυτό του κόστους που έχουν οι πράξεις μας είτε το θέλουμε είτε όχι και για παράδειγμα: Δεν ήταν δυνατό να είσαι επικεφαλής ομάδας έργου, αμειβόμενης ή μη θέσης στην προηγούμενη περίοδο χωρίς το κόστος: της απόλυτης υποταγής στην συγκεκριμένη πολιτική ηγεσία γιατί τέτοια ηγεσία ήταν (αυτό όμως είναι προσωπικό κόστος και αφού το δέχεται κάποιος είναι δικό του θέμα), της αποδοκιμασίας στα μάτια των άλλων συναδέλφων για τον τρόπο με τον οποίο έγινες επικεφαλής, της αποδοκιμασίας στα μάτια των άλλων συναδέλφων που από συνοδοιπόρος μέχρι χθες περνάς στην απέναντι όχθη, της αποδοκιμασίας στα μάτια των άλλων συναδέλφων, που αν και έχουν και αυτοί πρόβλημα βιοπορισμού δεν έσκυψαν το κεφάλι, της αποδοκιμασίας στα μάτια των άλλων συναδέλφων γιατί διώκονται, κοκ.
Συνέχεια
6. Είναι απαράδεκτη η χρήση, υποτιμητικών επιθέτων, προσωπικών επιθέσεων, προσωπικών χαρακτηρισμών και κακόβουλων υπαινιγμών, αντί για την κριτική θέσεων, πράξεων ή και πρακτικών. Δυστυχώς όμως δεν μπορεί κάποιος να αντιπαρατεθεί σε ήδη εκφρασμένες προσωπικές απόψεις όπου γίνεται χρήση τους αφειδώς. Απαντάμε λοιπόν στο συνάδελφο:
Α. Κανένας δεν σε κατηγόρησε ότι είσαι διανοούμενος ή ότι διαβάζεις. Το να κατηγορείς και να ειρωνεύεσαι κάποιον με υπονοούμενα για το αντίθετο δεν σε τιμά, (λες μεταξύ των άλλων …από την πολλή ενασχόληση και μελέτη παλαιοτέρων και νεότερων συγγραφέων, κινδυνεύουν να μην μπορούν να δουν τι γίνεται γύρω τους,… αν το έκανες και εσύ θα έβλεπες ότι μόνο όφελος θα είχες).
Β. Είναι τουλάχιστον αφελής, για κάθε σκεπτόμενο άτομο, η πρακτική του ‘θέτουμε μόνοι μας τις ερωτήσεις και δίνουμε τις προετοιμασμένες απαντήσεις μας’. Κανένας δεν σε κατηγόρησε ότι πήρες τη συνέλευση μόνος σου, αντιθέτως σε κατηγόρησαν ότι την πήρες με την βοήθεια κυρίως, αλλά όχι μόνο, του σιναφιού που επωφελήθηκε την προηγούμενη περίοδο (όπως και εσύ) και της κυρίας (επίσης του σιναφιού) που πήγαινε σε συγκεκριμένα γραφεία και έλεγε απροκάλυπτα ‘ελάτε να πάρουμε τη συνέλευση’ προσθέτουμε, το είδαμε.
Γ. Σχετικά με το «…οι προοδευτικές δυνάμεις, δεν διαχώρισαν ποτέ τους εργαζόμενους», κάποιοι διαφωνούν κάθετα. Εσύ, σύμφωνα με τη δική σου ηθική, μπορείς να συμπορεύεσαι με την κάθε ανήθικη πράξη, πρακτική και το κάθε ρουσφέτι και διαπλοκή. Οι προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν να καταγγέλλουν τα ρουσφέτια και τα διαπλοκή και να είναι πάντα απέναντι. Λες: … η συνέλευση … να τους δώσει σαφώς την ευκαιρία, να διαπραγματευθούν από καλύτερες θέσεις… ΓΙΑΤΙ; Επειδή δική σου ηθική θέλει να νομιμοποιήσει το ρουσφέτι, θα γίνουμε όλοι συνένοχοι; Σταμάτα να απαντάς μόνο στις στημένες ερωτήσεις σου.
Δ. Πιστεύουμε ότι κάθε συνάδελφος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση εάν το πιστεύει, να διαχωρίσει την θέση του, ακόμα και με αποφάσεις της γενικής συνέλευσης, εάν μέσω αυτών έμμεσα «νομιμοποιούνται» ανήθικες πράξεις. Ότι και να λέει η γενική συνέλευση, είτε είναι στημένη είτε όχι, εμείς ΔΕΝ δεχόμαστε να γίνουμε συνένοχοι. Δυστυχώς, είτε το θες είτε όχι, η συνέλευση νομιμοποιεί ηθικά απαράδεκτες πρακτικές ρουσφετιού και διαπλοκής, με το να συμπαρίσταται στα παρεπόμενα- συνέπειες, του ρουσφετιού. Αυτά ισχύουν ως αρχή και όχι κατ’ ανάγκη για λόγους εναντίωσης ή ακόμη και εκδίκησης σε συγκεκριμένους εργαζόμενους. Άλλωστε και εσύ τους ονομάζεις μηχανισμό Τσαμαδιά και έμμεσα, όπως πάντα, παραδέχεσαι ότι είναι ρουσφετολογικές οι πράξεις πρόσληψής τους. Λοιπόν, η δική μας συνείδηση ΔΕΝ πωλείται.
Ε. Διαβάσαμε πολύ προσεκτικά το κείμενό σου και δυστυχώς, είναι σαφέστατα και απαράδεκτα τα χυδαία υπονοούμενα με τις φράσεις, «ο συνταξιούχος συνάδελφος», «περασμένα μεγαλεία», «συμβούλιο βετεράνων», όπου κατηγορείς και ειρωνεύεσαι κάποιον γιατί; γιατί βγήκε στη σύνταξη; Γίνεται δε χυδαιότερο όταν ταυτόχρονα ηρωοποιείς τον εαυτό σου λέγοντας «Άνθρωποι όπως εμείς, με τις ίδιες αγωνίες για τα παιδιά τους, τα στεγαστικά δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες, τα διαζύγια και την φροντίδα ανήμπορων γονέων». Από τη μια το κλάμα και οι ανήμποροι γονείς από την άλλη οι ειρωνείες και το φαρμάκι στον συνταξιούχο συνάδελφο. ΝΤΡΟΠΗ.
Συνέχεια
ΣΤ. Για τη πρόεδρο και το κείμενο του τέως προέδρου, «…που με τον πιο αθώο και αδιάφορο τρόπο παρεμπιπτόντως μας ανέφερε» όπως λες, τι πρόβλημα έχεις; Είναι συνομωσία εναντίων σου κάθε διαφωνία με τις απόψεις σου; Είναι καταζητούμενος μήπως ο Λευτέρης και δεν το ξέρουμε; Δεν έχει το δικαίωμα να έχει άποψη και να τη δημοσιοποιεί; Το ίδιο και η πρόεδρος; Το ίδιο και εμείς; Και εμείς συμφωνούμε με τον Λευτέρη. Δεν το έχουμε αυτό το δικαίωμα; Λογαριασμό θα σου δώσουμε; Αυτή είναι δημοκρατικότητά σου; Προς τι τα… «ένα εμπρηστικό κείμενο, που δυναμιτίζει το κλίμα και οδηγεί ξανά, στην σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό ….. δεν μας αφήνει να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας…» και πολλά άλλα; Έχεις κηρύξει την δικτατορία του προλεταριάτου και δεν το πήραμε χαμπάρι;
Ζ. Κανένας δεν έχει τη διάθεση να ασχοληθεί με την ασημαντότητά σου όπως ο ίδιος λες. Πράγματι, επί σειρά ετών κανείς δεν ασχολήθηκε (δυο δεκαετίες και πλέον). Υπενθυμίζοντας την αλληλουχία των γεγονότων, είναι σαφέστατα φανερό ότι αμυνόμαστε απέναντι στη συγκεκριμένη ενέργεια με την οποία γίναμε όλοι συνένοχοι στην νομιμοποίηση ανήθικων πράξεων όπως γράφουμε παραπάνω. Ασχολούμαστε με την ασημαντότητά σου επίσης για όλα τα κατάπτυστα που εννοείς και υπονοείς για τον συνάδελφο, όπως αναφέρονται στο σημείο Ε. Διακρίνεται και είναι σαφής η προσπάθειά σου να αυτοανακηρυχτείς άγιος ή τουλάχιστον ηγέτης. Πρόσεξε όμως τα ακόλουθα. Το αδιαπραγμάτευτο ήθος σου, όπως λες, μόνος σου το έχεις στιγματίσει και στο κοντινό και στο μακρινό παρελθόν (από την προηγούμενη δεκαετία τουλάχιστον). Κάποιοι σε κάλυπταν πολλαπλώς και τους χρωστάς. Το αν αναγνωρίζεις ή όχι το χρέος σου είναι δικό σου θέμα. Κανένας δεν θέλει να σου κάνει κακό, αλλά πάψε να παίζεις με τη δική μας ηθική και νοημοσύνη. Επιπλέεις σε κάθε κατάσταση, αναφέρεσαι ανενδοίαστα ο ίδιος στη δεύτερη δουλειά σου και ότι ήταν τάχα απογευματινή. Λίγη τσίπα πια.
7. Το παραπάνω κείμενο είχε στόχο να παρουσιάσει την δική μας οπτική για τα τελευταία γεγονότα που απασχολούν το σύλλογο και τους συναδέλφους. Άποψη υποκειμενική μεν αλλά που πιστεύουμε ότι εκφράζει πολλούς. Στο αρχικό κείμενο, οι όποιες αναφορές σε συγκεκριμένα πρόσωπα ήταν εντελώς αόριστες και δεν είχαν στόχο τα ίδια τα πρόσωπα αλλά μόνο συγκεκριμένες πράξεις (όσο αυτό είναι δυνατό). Δυστυχώς τα γεγονότα δεν μας επέτρεψαν να παραμείνουμε συνεπείς σε αυτό. Τα κείμενα του συναδέλφου, είναι γεμάτα, από επίθετα, χαρακτηρισμούς, ύβρεις, ειρωνείες και γλοιώδεις απόπειρες εξύμνησης του εαυτού του. Οι τελευταίες παράγραφοι προστέθηκαν όταν ξεπεράστηκαν κάποια όρια και οι όποιοι χαρακτηρισμοί είναι προς απάντηση άλλων χαρακτηρισμών. Επίτηδες, προς το παρών, δεν αναφέρονται στοιχεία και δεν περιγράφονται με λεπτομέρειες συγκεκριμένες πράξεις. Επίσης δεν αναφέρονται ονόματα παρά μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο.
Υ.Γ. Στη διεύθυνση αυτή μπορείς να δεις ποιους ακριβώς (ως ΠΑΣΟΚ;) υπηρετείς. http://stoforos.blogspot.com/2010/02/blog-post_671.html
Ανώνυμε συνάδελφε είσαι απαράδεκτος.
Γιατί όλοι πρέπει όλοι να είναι ίδιοι;
Γιατί όλοι να σκέφτονται σαν και σένα;
Εγώ είμαι Ολυμπιακός αλλά μου αρέσει και ο Σισέ
Δεν μου άρεσε ο Τσαμαδιάς αλλά συμπαθώ αρκετούς συμβασιούχους.
Συμπαθώ την Διαμαντοπούλου, αλλά δεν τρέχω να της το πω,
Ψηφίζω ΠΑΣΟΚ αλλά δεν ενδιαφέρομαι, να γίνω λαφυραγωγός της εξουσίας.
Προς Γ.Γ. (εκτός υπηρεσίας)
Γιόζεφ καλή η προσπάθεια,"πες, πες στο τέλος κάτι θα μείνει!".Σκέφτομαι,με αφορμή το κείμενό σου, ανεξάρτητα με τα επιδόματα που θα κοπούν,μήπως πρέπει να προτείνουμε, να θεσμοθετηθεί ένα "επίδομα προπαγάνδας". Αν δοθεί σε όλο το ΥΠΕΠΘ, θα το πάρεις και εσύ και θα είναι δίκαιο, μια και ασχολείσαι με τόση υπευθυνότητα με τα καθ΄ήμάς, στις 1.30π.μ.
Σε χαιρετώ και γνωρίζω ότι πράττεις πάντα, με γνώμονα τη συνείδησή σου και το αίσθημα περί δικαίου.
Ανώνυμος μας λέει ότι εκπροσωπεί πολλούς και στέλνει μηνύματα και απειλές σε διάφορους.
Παιδιά μην ξεφτιλίζετε το ΠΑΣΟΚ, με τις αδυναμίες σας. Το ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλο λαϊκό κίνημα. Δεν λειτουργεί με όρους μαφίας. Ψηφίστηκε από το 45% και σήμερα έχει την συμπάθεια του 70% του λαού. Μην ροκανίζετε την λαϊκή πλειοψηφία με την αποκρουστική συμπεριφορά σας..
Γιατί θα φέρετε πίσω τον Τσαμαδιά, με την ακαταμάχητη βλακεία σας.
Δεν σας συμφέρει, σταματήστε. Παραδεχτείτε επιτέλους την ήττα σας.
Αλλάξτε σελίδα.
Συνάδελφοι γιατί καταφύγατε στον Γ.Γ, για να απαντήσει;
Γιατί τόση ταραχή;
Από τα λίγα που καταλαβαίνω κανείς δεν θέλει τις καρέκλες που διεκδικείτε.
Πολλοί όμως θέλουν σοβαρότητα.
Μάγκες, τέρμα τα σχόλια! Αισίως φτάσαμε στο 31! Μετά...καίγεστε!
ασχοληθείτε με τιποτα καλύτερο το σαββατοκυριακο
Για να μην ξεχνιόμαστε…..
«Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη» Μίλαν Κούντερα
Παραφράζοντας τον Κούντερα, θα ισχυριστώ ότι σε μικροκλίμακα ΜΙΚΡΟΥ ΧΩΡΙΟΥ , οι κάτοικοί του μπορεί να το αγαπήσουν, να το φροντίσουν και να το σεβαστούν όταν γνωρίζουν και βιώνουν στο σήμερα το παρελθόν και την ιστορία του ΜΙΚΡΟΥ ΧΩΡΙΟΥ που εργάζονται..
Γιατί, κακά τα ψέματα, είμαστε πολύ ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΟ και μάλιστα τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι αργόσχολοι, παρά τη θέλησή μας. Αν και εργαζόμαστε σε μικρό χωριό νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, ότι όλοι μας διοριστήκαμε με τις πιο αδιάβλητες διαδικασίες και ότι θα εργαζόμαστε στο ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΟ για τουλάχιστον 20 χρόνια ακόμα……. και ξεχνάμε και το παρελθόν και την ιστορία του ΜΙΚΡΟΥ ΧΩΡΙΟΥ.
Για σκεφθείτε, αξιότιμοι συνάδελφοι, αν ο Τσαμαδιάς ήταν «ο καλύτερος Γραμματέας που πέρασε» από το ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΟ, όπως κάποτε χαρακτηρίστηκε ο πρώην Γενικός Γραμματέας Μ. Σακκάς, και έβαζε σε επιτροπές επιλογής συμβασιούχων μονίμους υπαλλήλους της αρεσκείας του (δυστυχώς υπήρχαν πολλοί) και επέλεγαν τους ίδιους που επέλεξαν οι στημένες επιτροπές επιλογής και μέσα στους επιλεγέντες ήταν και δικά μας παιδιά τι θα λέγαμε σήμερα;
Απλώς ο Τσαμαδιάς ήταν ανίκανος πολιτικά, είχε αυταρχική συμπεριφορά, διόρισε Λαμιώτες για να βγει και να βγαίνει εσαεί ο ανιψιός βουλευτής, συνεργαζόμενος και ακουμπώντας δυστυχώς και σε μονίμους υπαλλήλους……
Και εμείς όλοι όσοι είμαστε υπέρ των αδιάβλητων επιλογών πώς διοριστήκαμε;
Αν μετρηθούμε μεταξύ μας θα δούμε ότι μόνο κάποιοι, εξηντάρηδες πια, διορίστηκαν με Νόμο με «αντικειμενικά κριτήρια» . Πόσες φορές σηκώσαμε το τηλέφωνο για να βολευτεί κάποιος «δικός μας» άνθρωπος; Πόσοι «δικοί μας» υπηρετούν σήμερα στη ΓΓΔΒΜ;
Πώς αντιδράσαμε στον Τσαμαδιά και τους αντίστοιχους Τσαμαδιάδες που πέρασαν από τον ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΟ;
Και για να μην ξεχνιόμαστε:
Πρώην Γενικός Γραμματέας τοποθετήθηκε σε επιτροπή Τσαμαδιά……
Νυν άνθρωπος του πρωθυπουργικού γραφείου υπέγραψε σύμβαση με Τσαμαδιά……
Ο Κουκουβιτάκης σας φταίει;
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι που ποτέ δεν πεθαίνει…
Αν πέθαινε θα μπορούσε ίσως να αναστηθεί.
Μ. Χατζηδάκις
ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΕΑ ΗΓΕΣΙΑ
Εκτός από τους συμβασιούχους του Τσαμαδιά, τι θα γίνει με τους αποσπασμένους Υπεύθυνους Έργων, μονάδων και λοιπούς, που επί Τσαμαδιά - ανεξαιρέτως - έγλυφαν, ρουφιάνευαν και υπηρετούσαν, πείθοντάς μας κιόλας ότι είναι για το καλό της ανθρωπότητας;
Και τώρα γλύφουν με την ίδια άνεση και θυμήθηκαν ξαφνικά ότι ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και την Αριστερά;
Τι θα κάνετε μ΄αυτόύς; Ακόμα τους αφήνετε εδώ να το παίζουν ηγεμόνες και να έχουν και άποψη;;
Με απόφαση του πολυχρονεμένου μας καλούνται όσοι από τους μόνιμους ιθαγενείς της ΓΓΔΒΜ θέλουν να συμμετέχουν στο προγρόμ απολύσεων των συμβασιούχων του ΙΔΕΚΕ να υποβάλουν αίτηση για πέραν του ωραρίου εργασία.
Με αυτόν τον τρόπο επέρχεται και η πολυπόθητη κάθαρση μιας και οι υπαίτιοι της οικονομικής καταστροφής της χώρας μας θα τιμωρηθούν δια απολύσεως και θα έχουμε όλοι μαζί τη χαρά ότι συμμετείχαμε σε αυτήν.
Επιτέλους ο αγώνας τώρα δικαιώνεται!
Ζήτω ο σοσιαλισμός.
Δημοσίευση σχολίου