Ως αποχαιρετισμός…

Και να λοιπόν που, «ο Θεός ξεχνάει αλλά δεν αλησμονάει…» (Παροιμία)
Διαβάστε Περισσότερα...... 
(με κλικ στον τίτλο της ανάρτησης)



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1.
Και έτσι αφού μας άκουσαν όλοι, διαβάζοντας τις πολυσέλιδες αναφορές και καταγγελίες του συλλόγου μας, ( Υπουργοί Παιδείας, Πρωθυπουργός, βουλευτές διαφόρων κομμάτων, Γενικοί Γραμματείς, Ιδιαίτεροι και λοιποί αρμόδιοι),

Άλλοι με κατανόηση, άλλοι με αδιαφορία και άλλοι με περισσή ενόχληση , δήλωσαν «…ναι ξέρουν, ναι κατανοούν, ναι καταλαβαίνουν… όμως…»

Τίποτα δεν άλλαξε.

Πέντε χρόνια ζήσαμε σε συνθήκες της δεκαετίας του ’50!

Εξευτελιστήκαμε ως προσωπικότητες και ως άτομα, πιεστήκαμε ψυχολογικά με αποτέλεσμα αρκετά προβλήματα υγείας, περιθωριοποιηθήκαμε όσο έκρινε ότι χρειάζεται κάθε φορά ο κ. Γενικός και τιμωρηθήκαμε αναλόγως ο καθείς σύμφωνα με το έγκλημά του.

Και τα εγκλήματά μας ήταν πολλά και ποικίλα:

Άλλος περπάταγε στους διαδρόμους, άλλος επισκεπτόταν συνάδελφο στο γραφείο του, άλλος κατέβαινε στο καφενείο του υπογείου κι έπινε καφέ, άλλος έτρωγε μια τυρόπιτα στο γραφείο του, άλλος προτιμούσε το γραφείο του να είναι λοξά κι όχι ευθυγραμμισμένο με τα άλλα, άλλος ήθελε να’χει στον τοίχο του ένα ταμπλό όπου να κολλάει αφίσες, φωτογραφίες και ζωγραφιές της αρεσκείας του.

Κυρίως όμως, όλοι ήθελαν να μην τους φέρονται σαν να είναι res [1]

· Να μη μετακινούνται ατελείωτες φορές, από γραφείο σε γραφείο, από τμήμα σε τμήμα και από Διεύθυνση σε Διεύθυνση, έτσι αυθαίρετα, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς λογική και χωρίς κανένα υπαρκτό λόγο. Έτσι επειδή το αποφάσισε ο κ. Γενικός, σύμφωνα με τα σχέδια που εκπονούσε από βραδύς για την Γραμματεία, που σκοπό είχαν τον απόλυτο έλεγχο και την εφαρμογή ασυζητητί των εντολών του αυτοστιγμεί ώστε να μην υπάρχει ούτε ίχνος αμφισβήτησης του ποιος κάνει κουμάντο στη Γραμματεία.

· Να μη ακούνε ατέλειωτες προσβλητικές και μειωτικές φωνές στους διαδρόμους χωρίς κανένα λόγο.

· Να μη βγαίνουν από ένα Πρόγραμμα, με προφάσεις και άνευ λόγου απορριπτικές κριτικές για την απόδοσή τους και τις ικανότητες ή δυνατότητες τους.

· Να μη μπαίνουν στο «ψυγείο» και στα αζήτητα, επειδή δεν του προσφέρουν «γη και ύδωρ» και επιμένουν να συμμετέχουν στα συνδικαλιστικά όργανα του χώρου, να διεκδικούν και να καταγγέλλουν.

Κάποιοι έφυγαν μια ώρα αρχύτερα σε σύνταξη, άλλοι πήραν μετάθεση, άλλοι εξάντλησαν το όριο των αδειών τους, άλλοι απέκτησαν προβλήματα υγείας, άλλοι επέλεξαν να αλλάξουν δουλειά, άλλοι μίσησαν τη δουλειά τους.

Ο καθένας έκανε ό,τι μπορούσε για να αυτοπροστατευτεί και να διατηρήσει την ψυχική και σωματική του υγεία.

Και να λοιπόν που μες τη βαθειά κρίση που διέπει τα πολιτικο-κοινωνικά πράγματα της Ελλάδας, έλαβε χώραν Α Ν Α Σ Χ Η Μ Α Τ Ι Σ Μ Ο Σ!

Και να λοιπόν που εκεί που διέταζες,
Σε διατάζουν!

Και να λοιπόν που εκεί που δεν υπολόγιζες,
Δεν σε υπολογίζουν!

Και να λοιπόν που εκεί που αδικούσες,
Σε αδικούν!

Και να λοιπόν εκεί που δεν άκουγες κανέναν και απέστρεφες το βλέμμα,
Δεν σε ακούει κανείς και αποστρέφουν το βλέμμα!

Και να λοιπόν εκεί που αντιμετώπιζες τους ανθρώπους σαν res,
Σε αντιμετωπίζουν σαν res!

Και σου λένε: Φύγε!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2.

Βρισκόμαστε στο 1987.

Μετά από μια θριαμβευτική πορεία και δράση για την περίοδο 1984-1987, στο Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, που χαρακτηρίζεται από αποτελεσματικό και κορυφαίο έργο αλλά κυρίως από άψογη, δημοκρατική και ανθρώπινη συμπεριφορά προς όλους τους εργαζόμενους,

Οι σκοπιμότητες της πολιτικής και ο ανασχηματισμός της εποχής εκείνης, οδηγεί τον Υπουργό Υγείας και Πρόνοιας Γιώργο Γεννηματά, να παραδίδει τη σκυτάλη στον επόμενο επιλεγέντα από τον Πρωθυπουργό, κ. Γεώργιο Αλέξανδρο Μαγκάκη.

Βρισκόμαστε στο μεγάλο αμφιθέατρο-αίθουσα εκδηλώσεων του Υπουργείου Υγείας στην οδό Αχαρνών. Στην αίθουσα «δεν πέφτει ούτε καρφίτσα» από τον κόσμο .

Όρθιοι, καθιστοί, στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο.

Όλοι δημόσιοι υπάλληλοι του Υπουργείου και άλλων περιφερειακών υπηρεσιών του.

Όλοι παλιοί υπάλληλοι μόνιμοι, διορισμένοι από προηγούμενες κυβερνήσεις και πολιτικά τοποθετημένοι στην πλειονότητά τους διαφορετικά από τον Υπουργό.

Και όλοι να κλαίνε ασταμάτητα!

Ο Γ. Γεννηματάς και ο ίδιος πολύ συγκινημένος, με πολλές διακοπές ανάμεσα στα δάκρυά του ,κατάφερε να τους ευχαριστήσει για τη συνεργασία και να τους δηλώσει ,
ότι όπου κι αν πάει, ένα μέρος της καρδιάς του θα’ναι πάντα, στο Υγείας και Πρόνοιας.

Ο κόσμος βουβός έκλαιγε και χειροκροτούσε!

Ο διάδοχός του προσπάθησε να πάρει το λόγο…

Ο κόσμος δεν σταμάταγε με τίποτα να κλαίει και να χειροκροτάει.
Μια, δυo φορές, τρεις. Τίποτα!

Ο κόσμος εκεί! Να κλαίει και να χειροκροτάει…

Τότε ο Γ. Α. Μαγκάκης είπε:
Ένα πράγμα έχω μόνο να πω:

«Εύχομαι όταν θα έρθει η σειρά μου να φύγω από εδώ, να δω στα μάτια σας, αυτό που βλέπω τώρα!»

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3.

Κύριε Γενικέ ,

όταν θα πάτε σε κάποιον άλλο οργανισμό να διοικήσετε,

Αν βρείτε οικονομικά και άλλα σκάνδαλα κακοδιοίκησης ή διασπάθισης δημοσίου χρήματος, να μαζέψετε τα στοιχεία και να πάτε στον εισαγγελέα.

Αν δεν βρείτε, να μην κατασκευάσετε εχθρούς και υπονομευτές και να μην αρχίσετε να φέρεστε ανάλογα, εξαντλώντας την μαχητικότητα σας και την αίσθησή σας περί δικαίου, σε ίσες προσβολές και εξευτελισμούς προς όλους.

Να μην αντιμετωπίσετε τον καινούργιο χώρο σαν μια αρένα, στην οποία όλοι πρέπει να καταλάβουν ποιο είναι το αφεντικό.

Να μην προσπαθήσετε να 2πλασιάσετε ή να 3πλασιάσετε τους εργαζόμενους με διάφορες συμβάσεις και συμβασούλες για να αλλάξετε τον συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων στο χώρο, γιατί δεν είναι αυτό το πρόβλημα και δεν είναι τα πολιτικά πιστεύω του κάθε υπαλλήλου που κρίνουν το αποτέλεσμα και την ποιότητα της δουλειάς του.

Να μην επιλέξετε την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» μεταξύ των εργαζομένων , γιατί μπορεί να είναι καλή για τον «Ηγεμόνα», αλλά κανένας δημόσιος λειτουργός δεν δικαιούται και δεν επιλέγεται σε έναν οργανισμό , για να λειτουργεί σαν Ηγεμόνας.

Αύτη λοιπόν η Γραμματεία, σας αποχαιρετά μέσω των εργαζομένων της και σας λέει:

Την επόμενη φορά που θα πάτε σ’ έναν οργανισμό να κοιτάξετε τους εργαζόμενους στα μάτια ,

Και να τους δείτε!

Να δείτε ότι είναι άνθρωποι με όνειρα, παρά την ηλικία τους, με διάθεση για δουλειά, παρά τα βάσανά τους,

με εντιμότητα και κουράγιο και φιλότιμο, παρά τη διαφορετική τους πολιτική τοποθέτηση,
με υπευθυνότητα , ωριμότητα και αποτελεσματικότητα όταν τους εμπιστευτείς και τους σεβαστείς.

Και ακόμα να δείτε,
Ότι είναι ολόπλευρα αναπτυγμένοι άνθρωποι, ενήλικοι που προσφέρουν και υπάρχουν και δρουν σε διάφορους τομείς της ζωής με επιμονή και επιτυχία αξιοθαύμαστη…

Άλλοι φεύγουν απ’αυτή τη δουλειά και πηγαίνουν σε μια άλλη μέχρι το βράδυ, για να τα βγάλουν πέρα οικονομικά,

άλλοι σπουδάζουν με χίλιες δυo αντιξοότητες , γιατί θέλουν κάτι ακόμα να μάθουν, κάτι ακόμα να κατακτήσουν και δεν εφησυχάζουν,

άλλοι ξημεροβραδιάζονται σ ένα Νοσοκομείο παλεύοντας με ένα άρρωστο παιδί,

άλλοι περνούν σοβαρά προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα και αναγκάζονται να ξαναπιάσουν το νήμα της ζωής απ’ την αρχή στα 40 τους ή στα 50 τους,

άλλοι αποχαιρέτησαν ένα παιδί ή ένα σύντροφο για πάντα,

άλλοι ζωγραφίζουν,

άλλοι αγιογραφούν,

άλλοι διοργανώνουν εκθέσεις φωτογραφίας,

άλλοι γράφουν,

άλλοι εκδίδουν έντυπα,

και άλλοι, άλλοι, κάνουν τόσα πολλά…

Και δεν είναι μια σκόρπια ομάδα από άχρηστους τεμπέληδες, ανέντιμους δημόσιους υπαλλήλους που «επειδή κανείς δεν μπορεί να τους απολύσει, τους φέρεται ανάλογα».

Όταν τα δείτε όλα αυτά, και τους φερθείτε με σεβασμό , με δημοκρατικότητα, με αποδοχή της αξίας τους και της χρησιμότητάς τους,

τότε μπορεί, όταν θα έρθει η σειρά σας να φεύγετε από τον δημόσιο οργανισμό που θα διοικείτε,

θα δείτε αυτό το κάτι στα μάτια τους,

που θα αξίζει περισσότερο από το ευθυγραμμισμένο γραφείο, τις ομοιόμορφα βαμμένες πόρτες, το βιβλίο με τις συνεχείς χρεώσεις αν βγει κάποιος και πάει στο Φαρμακείο, και όλα τ’ άλλα στα οποία δώσατε τόση προσοχή.

Αυτό είναι το δώρο της Γραμματείας.


[1] Res: (λατ.) πράγμα, αντικείμενο. Στην Αρχαία Ρώμη, γυναίκες και δούλοι αντιμετωπίζονταν ως res.